’Hani birgün bana sormuştun;
ne kaldı elinde diye
şimdi elimde
bir avuç pişmanlık kaldı.
Hani birgün bana sormuştun;
ne kaldı geriye diye
şimdi keşkelerim, eğerlerim
kaldı yüreğimde.’’
Hayatımızdaki ’keşke’ ve ’eğer’lerin nedeni; yüreğimizi,yaşamımıza yeterince komamamızdır. Yüreğinize güvenin, onu yaşamınızın her basamağına yerleştirin, o size yol gösterecektir.
Yanınızdan geçip giden yaşamı yakalayın, bunu yaparkende yüreğiniz ne diyorsa uygulayın.Sonra’’ keşke gençlik yıllarıma dönebilsem’’ demeyin. ’’Eğer’’ şöyle olsaydı, böyle olurdu, demeyin. Hayatınızı ertelemeyin.
Bunları ancak hayatınızın önemli virajında ölümle burun, buruna gelince daha iyi anlıyor ve sorguluyorsunuz.
Nereden mi biliyorum? O virajı yaşadım hala daha tam dönmüş değilim.Yanımda ki yol arkadaşımda Ölüm beraber yolculuk yapıyoruz.
Ondört yıl önce; herşey yolunda derken kanser le tanıştım. Bana ’hayat yoluna beni al ’ dedi aldım.İki büyük operasyon, tedaviler, küçük operasyonlar ve arada küçük kırmızı alarmlar.
Hala daha ’ keşke’ lerim ve’eğer’lerimle yaşıyorum niye mi toplum kuralları, bunları ezip geçemiyorsun, öyle yetiştirildik.
Artık arkadaşımı kabullendim, hani bir söz vardır;’’Doğduğumuz gün ,ölmeyede başlarız’’ ne acı değil mi?
Yalnız ölümün gerçekliğini böyle bir olayı yaşayınca anladım. En acı olanı ise kendinden önce sevdiklerini kaybetmek.
Ömür bir göl gibidir.Doğduğumuzda karşı kıyı öyle uzak görülür ki, dersiniz o kıyıya varamam.Oysa öyle hızlı gidersiniz ki bakarsınız gölün sonundasınız.Ya geride kalanlar, yaşanmamışlar, özlemleriniz, yarın yaparım dedikleriniz,keşkeleriniz, eğerleriniz.
Bir gün mutlaka hayata veda edeceksiniz; ama hayat yolunda yürürken yüreklerinizi ve ruhlarınızı geride bırakarak yürümeyiniz. Huzur ve mutluluğu bulamazsınız. Keşkelerinizi ve eğerlerinizi ömür gölünün başındayken gölün dibine gömünüz.