yirmi dördüncü baharındayım ömrümün. uğurladığım yirmi üç 17 mayısa bakıyorum da uzun uzun, telaş görüyorum tozlar içinde, yaşama telaşı. toplumda bir yer edinebilme yarışı..

dostluklar görüyorum sapasağlam. arkadaşlarım var bir de temelsiz.zamanın kıtlığına yenik düşmüş ama sevgi eksiksiz..

kahkahalar görüyorum çıkıyorlar semaya.hüzünleri bindirip bir kayığa salmışız okyanusa..kalabalık terkedip, bırakınca yalnızlıkla başbaşa isityoruz dostlarımla bir dört sene, bir dört sene daha...

şiirler görüyorum tamamlanmamış,yarım yarım. neyi eksik diye düşünüyorum...ve anlıyorum.muhattabı yok bu şiirlerin..öksüzlükleri ondan..çıkmayacaklar insan içine tamamlanmadan..

kırıklarını görüyorum hayallerimin, umutlarımın..yeni hayaller kurduyor bana, yeni insanlarla. garip oluyorum birden.ayak uydurabilecek miyim hızla değişen hayata?? anıların tazeliğinde, umutlara gebe koşuyorum 25. yaşıma...