Bir siluet belirdi gözlerimin kuytusunda.Vakitlerden tandı.Şafak yeni yeni söküyordu.Korktum..Düş yoğunluğunda yaşamaktan bıktım!Çevirdim başımı;kaçtım ondan...


Gece yatmadan önce yine onu düşünmüştüm,hasret buram buram içimi yakmıştı yine.Karamsarlığım da eklenince bir de,nasıl yanıyordum ta derinden..İşte,bir imge daha eksildi hayatımın zor koşullarından: O yok artık;ama her gece düşlerimde;sanki hiç gitmemiş gibi..Uyanınca gerçek hayatın ayrıntılarına alışamıyorum.Sanki her sabah yeniden açıyorum gözlerimi dünyaya..Her sabah ’ben’den çıkıyorum,yeni hayatlar başlıyor içimde.Hiçkimse farkında değil..Bir tek o anlar beni;başka hiçkimse değil...


Bir siluet belirdi.Korktum..Uyuyamadım ne garip,zorlandım.Sanki her tan vakti uyanıp anında uyuyan ben değildim..Depreşti duygularım.Uykumda,düşlerimde benleyken o,birden uyandım,onu gördüm.Ayaktaydı,bana bakıyordu.Korktum,kaçtım,başımı çevirdim.Belki de rüyanın tesirindeydim hala;ama imkansız:karşımdaydı.Yüreğimi hasret cayır cayır yakarken dönüp de tekrar bakamadım..Korktum,sıkıca kapadım gözlerimi..


Büyülü bir masal düşünün acıtan uykusundan uyandım yine..Güldüm yine,kahkahalara karıştı isyanlarım;ağladım arada..Kimse bilmiyor içimdekileri;ne kadar gülsem içim o kadar çok ağlıyor,yalancı mutluluklar esrik hayatların ortasında vuruyor beni;kanlar boşalıyor düşlerimden..;
KAN AĞLIYOR DÜŞLERİM
O YOK ARTIK..