herkeste ÖZLEM, YALNIZLIK VE DAHASI.... UMUTSUZLUK

hayyattan bu kadar mı acizsiniz. okurken üzülüyorum.
neden herkes umutsuz? neden herkes mutsuz? gülmeyi neden unuttu bu suratlar?
kuşlar gibi havada uçmak varken onlar kadar mutlu ve de hafif olmak varken; neden bu kadar çabuk kırıldı bu kanatlar? kaç yaşındayız? neler yaşandı da bu düşüncelere splanıldı?
hayat bu kadar mı ölümcül... ölümcül hastalarda bile yok bu acizsizlik, isyankarlık, umutsuzluk..... onlar bile bu kadar yalnız hissetmiyor kendini.
okuduğum satırlar, cümleler hep aynı... ÖZLEM, YANLIZLIK VE EN KÖTÜSÜ UMUTSUZLUK
özlemi anlıyorum yanlızlığı da. ama umutsuzluğu anlamıyorum.
kimi satırlarda insanlar kendi kabuğuna çekilmiş ölümü bekler gibi umutsuz...
kimi elini uzatmış tutan yok diye feryad eder..
umud benim ben!!!!
bu hayatta var oluşum. insanların rezilliklerini umursamadan hayatımı yaşamak ders almak ve öyle olmamak...
kaç yaşındasınız............????????????? yazık