Geldik, gidiyoruz bu dünyadan. Her çeşit güzelliğiyle, çirkinliğiyle, sevgisiyle, acısıyla yaşadık ve hepsini bırakarak gidiyoruz. Tabi en önemlisi aşkı da… Çok azdır herhalde, yanında aşkı da götürenler.

Biliyorum, ısınamadın bana. Sevmeye de çalıştın aslında. Elinden geleni yaptın ama sevemedin. Bense çok sevdim seni. Kalbine dokunmak istedim ben. Akabilmek kalbine gözlerinden... Rüzgârda uçuşan saçlarından yakalamak hayatı en büyük hayalimdi. Saçlarının her dalgalanışında, kalbimin biraz daha dalgalanmasını, biraz daha çarpmasını istedim. Seni gördüğümde daha da mutlu olmaktı tüm isteğim. Yürümek istedim seninle sonsuzluğa doğru. En sonsuza, en doruğa doğru... Yorulduğumda ellerini tutmak istedim. Uzun sonsuzluk yolculuğumda, enerjim bittiğinde sana bakmak istedim. En güzelini görüyordum zaten, ona biraz daha yaklaşmaktı amacım. Biraz daha gerçekçi olmaktı. Sen hayalimdin benim. Rüyamdın. Masallarımdaki kahramandın. Masallardan bir ara gerçek oldun ama sonra… Sadece masallarda olabilir senin güzelliğin ve sadece sen masallarda gerçek olabilirsin artık. Yüzüne bir kez bile değemedim. Çok istedim bunu. Sana her papatya verdiğimde, dokunmak istedim saçlarına, yüzüne, kalbine. Ama yapamadım bunu. Biliyordum aslında beni sevmediğini. Bir oyunun içinde olduğumuzu, biliyordum. Sadece üzülmeyeyim diye, en azından şu stresli dönemi atlatana kadar bir oyun oynadığımızı fark etmiştim. Ben aslında seviyordum rolümü. Yıllardır âşık olduğum kişiden, yavaş yavaş karşılık görmeye başlayan birisiydim. Mutluluktu benim rolüm. Mutlu oldum sana her gün papatya verirken. Mutluydum, karşına aniden çıkıp, uzun süreden beri istediğin kitabı sana uzatırken. Mutluydum, sırana şiirler yazarken. Mutluydum, sana benzetmeler yaparken. Sana Rapunzel derken, en içimden gelen duygularımla söylemiştim hep. Çünkü o kadar güzeldin sen. Sana papatyalarla seslenirken en samimi duygularımla seslendim sana. Hayat benim için “Her An’dı. Senle olduğumuz zamanlar “O AN” olmuştu. Sende sevdiğini söylemiştin bu “o an” kelimesini. Seni her eve bıraktığımda, “O an” oluyordu. O an; yani, normal hayattan farklı olan anlar. En mutlu olduğun anlar. Oyunda da olsa, güzeldi rapunzel o an’lar. Hatırlıyorsan, sırana bir gün, “Her an’ımı O an yap Rapunzel” yazmıştım. Sen denedin bunu, her an’ları, o an yapmayı denedin, istedin de belki ama yapamadın maalesef. … Ve işte şimdi ben geldim gidiyorum işte bu dünyadan, her çeşit güzelliğiyle, sevgisiyle, acısıyla yaşadım ve hepsini bırakarak gidiyorum. Tabi en önemlisi de aşkı da… Çok azdır herhalde aşkı da yanında götürenler, sen götürdün benim aşkı mı da yanında. Sevemiyorum, sen olmadan hiçbir şeyi… Ve şimdi gidiyorsun, elveda deyip, seni en çok sevene. Güle güle rapunzel güle güle… Güle güle yanında aşkını da götüren sen.

Seni en çok Seven

---------------------Yanlarında Aşkıda Götürenler-------------------------------------------------------

-------------------------------------------SON----------------------------------------------------------------