Hayatımda varla yok arası bir şeysin.Adın bile yok henüz.Ama ben mucizem diyorum sana. Israrcıyım sende,sense inatçısın kaçmak konusunda.Biliyorum be mucizem imkansız halt etmiş senin yanında.İmkansızın bile imkanı varken senin imkanın yok bende.Biliyorum işte zorlama kendini bunu bana öğretmek için.Yoruldun vallahi be,kaçayım derken benden ve kaçarken de hadi kovala beni demekten.Ben de yoruldum bu imkansız düşü görmekten.Düş dedim de bu gece yine seni gördüm rüya denen o soyutlukta.Öylesine güzeldin ki...Ay olmuş da doğmuştun sanki geceme.Çay demledim sana iç diye,ama bardağı dolduramadı demlediğim bir çaydanlık çay.Çok üzüldüm bu en özel misafirime bir çay bile ikram edemeden yolcu edecek olmama.Ağlamışım...Niyeyse işte aptallık....Varsın içmeyiversin O DÜŞ PRENSİ bir bardak çay.Ne olacaksa....yalanlar söyledin bana,tıpkı gerçekte olduğu gibi...Oysa bende yalan yok,olmaz da.Biliyorsun...Biliyorsun çünkü senin altıncılarla aran çook iyidir.Tamam kabul edeyim ben de sana yalanlar söyledim.Masum yalanlar...Gitme diye benden.Sevmiyor gibi görünmeye çalışırken hep yalan söylüyordum sana.Hoş hissettiğini de biliyordum ya ne yapayım işte....ÇAKTIRMA....Yorgunum be mucize,istemediğim bir yerde olmaktan,istediğim bir tene dokunamamaktan,öylesine yorgunum ki.Yazmaktan da yoruldum bak,iyisi mi bu mektup böyle yarm kalsın.Devamı gelecek nasılsa.Veda etmiyorum sana mektubumda.Bilirsin veda etmeyi sevmem,sessizce gitmeliyim ve sessizce gitmeli giden....