Sevmeye bir neden aramak şart koşmak demektir.Bu da bir takım hesapların içinde olmayı gerektirir ki o zaman buna da sevgi demek doğru değildir.

Sevmek koşulsuz olmalı ve her hangi bir neden aranmamalıdır. Bu durumda insan öncelikle kendisini sevmeyi öğrenmelidir.Sevginin ne olduğu ancak bu şekilde anlaşılabilir.Sevgiyi anlayıp onu tadıp, tanıyabilen biri ancak başkalarına da yansıtabilir. Kendisini sevmeyi bilmeyen, bunu başaramayan biri bir başkasını nasıl sevsin?

Kişi sevmeyi öğrendikçe kendisini daha iyi fark etmeye başlar. Ve bu farkındalık onu kendisinden yola çıkarak belirlediği hedefe doğru götürür.

Sevmek aslında bencilce bir duygudur. Ancak insan sevgiyi çevresine ve giderek yaratılmış olan her şeye doğru yönlendirebilirse eğer onu bu bencilliğin cenderesinden kurtarmış olur. Bu yüzden denmiş olmalıdır her halde ”Sevgi paylaşıldıkça çoğalır.” diye...


RECEP AKIL


Bu yazı bir deneme değil tabi ki. Naçizane bir kaç cümleden oluşan bir metindir.