Bu mektubu sana yazıyorum baba...
Hiç okumayacaksın,hiç görmeyeceksin,ama hissedeeksin biliyorum....

Canımı kanatan yokluğunla geçti yıllar,
baban ne iş yapıyor sormasınlar diye kaçtığım okulun ilk günleri geliyor aklıma içim acıyor... birgün benimde bir evladım olacak,iyi bir baba olurmuyum sence...?
Ben hep seni özleyerek ve bir umuttur diye bekleyerek büyüdüm,
isterimki o benim yokluğumu hiç bilmesin,
babam dediğinde başucunda olayım...

Ağlıyorum şimdi,gidişinin üzerinden 23 yıl geçti...
hala geleceksin diye bekliyorum,
yetim bir bakış var gözümde,
aynaya her baktığımda gözbebeklerimde yokluğunu görüyorum...
Bir şansım olsaydı seni görebilmek için,
ellerini tutardım kanatırcasına beni tekrar bırakıp gitme diye,
Öper koklardım,babam derdim benim aslan babam...

şimdi baba olacak yaştayım,yokluğunda bile ırak etmedim seni gözümden...
oğlunum,iyi bir baba olacağım...

Annemin beyaz saçlarında arıyorum seni,yüzünün o hüzünlü yorgun çizgilerinde buluyorum seni...
Gidişinin sebebi değilim ama gelişinin sebebi olmak için canımı verirdim...

Canın yanıyormu o uzak yerde...?
Her gece dua ediyorum sana hissediyormusun...?

Evet babacım,sana bu satırları 27 yaşında ama bırakıp gittiğin gündeki hüzünlerle yazıyorum...
Hep başkaları okşadı saçlarımı,mutlu olduğum günlerde hiç yoktun...
bunlar sitem değil ama seni andığım zamanlarda ihtiyarladı kalbim
,ve seni her daim andım baba...

Birgün kavuşacağız ve ayrılmayacağız hiç,
Eline yüzüne,saçının teline,gözünün ferine hasretim baba...
yanımda değilsin ama hayallerde bile olsan sakın gitme...

oğlun...engin