ADIMLAR

Yaşama ilk adımımızı ana rahminden çıkar çıkmaz atıyoruz.Hızlı yavaş,güvenli güvensiz,sağlam çürük,büyük küçük adımlar…Herkesin adımları başka başka.İki tanesi ortak sadece.Doğumla atılan ilk adımla,ölümle biten son adım.

‘’Bak kızım okula başlıyorsun bugün.Bu senin yaşam yolunda attığın ilk önemli adım.’’
‘’Nasıl yani babacığım,bir şey anlamadım dediklerinden’’
‘’Anlayacaksın yavrum,zaman geçtikçe daha çok adımlar atacak ve anlayacaksın’’
Yaşam yolunda uzayıp gittikçe atılan adımlar,çoğaldıkça yoran, sıklaştıkça yıldıran adımlar…

Ucundan azcık kesilince erkekliğe atılan adımlar.Genelevde utanıp sıkılarak, feleğin çemberinden geçmiş pörsük memeli kadınla ilk deneyimini gerçekleştirdiğinde delikanlılığa atılan adımlar.Sesinin kalınlaşıp,sakalının çıkmaya başlamasıyla ergenliğe atılan adımlar.Göğüslerinin sertleşip,uçlarının tomurcuklanmasıyla gençkızlığa atılan adımlar.Evlenince aile reisi olmaya atılan adımlar.Askere gidince adam olmaya atılan adımlar.İşten kovulunca bunalıma,kötümserliğe atılan adımlar ve umudun tükendiği yerde büyük bir cesaret gösterisiyle intihara atılan adımlar...


Aldatılınca,terk edilince,kaybedilince,en sevdiğini bir kazada kaybedince,hasta olunca,dostların terk edince,iflas edince ,aşk’ın bitince; öfkeye,nefrete,kin’e ve isyana atılan adımlar.Necip Fazılın şiirindeki gibi karanlık sessiz kaldırımlarda korkarak, ürpererek atılan adımlar.Sevdiklerinle aynı rakı masasına oturunca,aynı kavgaya girince,aynı çayı yudumlarken ,aynı sohbetleri paylaşırken,aynı şeyleri severken,ağladıkça,güldükçe, dostluğa atılan adımlar…


Savaşa barışa,sevince üzüne,dine bilime,özgürlüğe tutsaklığa,sağa sola atılan adımlar.Yaşam labirentinde hızla tırmanayım derken; onuru,gururu, namusu,şerefi ve insan kimliğini yok eden ihtiraslı adımlar…Saymakla bitmiyor adımlar.Ama boşverin siz bunları,nasıl olsa hangi adımların neler getirip neler götüreceğini önceden kestirmek mümkün olmuyor… Hangi adımların hangi sonuçları doğuracağı önceden kesin bilinseydi yaşamın anlamı olur muydu?

Sonucu ne olusa olsun sevgiye ve aşka atılan adımlardır en güzel olanı.Bazen umutsuz,bazen hüzünlü,bazen kavgalı olsada...Doğumla atılan ilk adımla,ölümle atılan son adım arasındaki mesafe kozmik zaman takviminde bir saniye bile değil.

Peki değer mi; hazlarımız,ihtiraslarımız,dizginleyemediğimiz egomuz uğruna, insanlığımızdan vazgeçmek pahasına şatafatlı adımlar atmaya? Zaten hakikate atılan son adım da, ölüm değil mi? Bu son adımında seni uğurlayan,’’belkide bir kısmı hakkını bile helal etmekten imtina etmiş’’bir cenaze alayının gerçek adımları değil mi? Bence ’’bundan böyle çok da düşünerek atmayalım’’adımlarımızı...

ibrahim güner yaka