5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
764
Okunma

Seni ilk kez gördüğümde henüz 30’lu yaşlardaydım.
Bana o zaman;
"Henüz yolun çok başındayız, daha çok uzun yolumuz var, Emine. Gel birlikte yürüyelim" demiştin.
Şaşırmıştım!..
Çünkü, yolun bu kadar uzun olabileceğini düşünmemiştim.
Şimdi yaşım 50’lere geldi ve sen, yolun yarısında dönüp, bize el salladın, ardından da;
"Ölüme hazırım" dedin ve aniden gittin.
Öyle bir koca boşluk ki sensizlik.
Boşluğunu KİM dolduracak?
Bu yolu sensiz nasıl yürüyeceğiz?
Yolumuz karanlık Türkan Hocam.
Senle iken aydınlanıyordu, Atatürk’ümüzün bize açtığı yol...
İleriyi gören gözlerin ışık olmuştu, önümüzü görüyorduk.
Ya şimdi?
Bizi öksüz, yetim bıraktın.
Sensizliğe nasıl alışacağız Türkan Saylan?
Acı veriyor yokluğun....
Üzerimizde çok hakkın var...
Helal et hakkını Türkan Saylan.
Yattığın yerler cennet olsun...
Türk Ulusunun başı sağ olsun.
Emine Pişiren/Bursa/19.05.2009