!


Satırlarınızda yalnızlığı işlerken
Gönül mimarinizden ve siz istemeden
Her geçen bir gün yapı taşları nedense bir bir azalıyordu

Azalan bu taşlar, gönül dünyanızdan
Eksilen bu ifasız tuğlalar, sizden alınırken
Farkındaydınız ve çok etkileniyordunuz, çaresiz kalıyordunuz

Feryat ediyordunuz ama sadece
Bunu siz duyuyordunuz. Zira kimselerin
Üzülmesine gönlünüz el vermiyordu. Oysa zannediyordunuz ki

Yıpranıyorsunuz. Aslında hakikat
Hiçte öyle değildi. Size bir direnç katıyordu
İçselliğinizi artırıyordu. Sizi ve melalinizi, lahuti evrenselliğin

Hasreti bulunan asudeliği
Satırlarınızla yeniden inşa etmeye başlamıştı
Oysa henüz yaşınız on dokuz civarındaydı hakikati biliyordunuz

Mükellefliğin mesruriyetini
Metanetinize sabırla havale ediyordunuz
Gönlünüzün derinliğine vakıf olan insanlar yakinen biliyorlardı

Göstermiş olduğunuz gayrete
Ve güzel hasletlerinizle berhudar oluyorlardı
Ama siz belki yoğunluğunuzdan ve belki de garipsediğinizden

Mesafeli duruyorsunuz
Netliği arıyorsunuz. Tahammülde zorlanıyorsunuz
Acı hissediyorsunuz. Bazen düşüncelerinizden sıyrılmayı istiyorsunuz

Biliniz ki siz, yüreğinizle
Fikirlerinizle, nezaket ve edebinizle
Ayalinizi yüceltiyorsunuz. Sorunlar veya imtihanlar sürelidir

Nihayetsiz olamazlar
O zaman rahmet, manasızlaşır. Nimete kavuşmanın
Bir tek yolu, ihsan ve ihlâsta gayretin nedenlerinin asıl olmasıdır

Takva yalnızca buradadır
Aşk bir sevdadır. Manadır. Aşikârdır
Can ve cananda yaşanan aşklar muhakkak ki bir vesile sebebidirler

Ten, nesil emniyetini önceler
Ben, iblisi günceller. Sen manada kaybolansın
Bilmekteyim ki bir kaygı seni saracak v bazen ufkunu karartacak

Ama o kaygılar
Kulluk noktasında manalaşacak
Aksi takdirde mana kaybolacak. Sevgi ve sabır yoldaşınız olsun…



Mustafa CİLASUN