...-Annem kızardı çiçekleri ile oynarken. "Hesapsızca,gözü kapalı oynama; gülün dikeni eline batar,canın yanar" derdi. Çocuksun ya! dinlemezdim..Ve her defasında batardı diken elime,ağlaya ağlaya yanına koşardım.bu sefer o bana gülerdi, "öğreneceksin" öperdi kanayan yaramı..Haklıymış,, canım yana yana,kanaya kanaya öğrendim. gülü elimde nasıl tutarım,,nasıl canım yanmaz,kanatmam ellerimi,yüreğimi...Kocaman bahçesi vardı annemin,,rengarenk gülleri,,mis gibi kokan yasemini vardı.,Hep derdi "güller dostlarım, yasemin ise baban.o yüzden bir tane" derdi..her bahçe kapısından çıkışımda içeri adım atmak için sabırsızlanırdım,,mis gibi kokacaktı çünkü yalancı cennet gibiydi.,İlk adımda Derince çekerdim içime kokuları,damarlarımda hissederdim adeta.,nefes almazdım kaçar gider diye..Derdi annem hep "ne kadar tutmaya çalışsanda nefes almak zorundasın,,serbest bırak kendini,akışına bırak damarlarında,özgür bırak",.evet şimdi öğrendim.Arkadaşlarım güller gibi,sevdiğim bir yasemin gibi,tek,bir tanem o benim..ne kadar içimde tutmaya çalıştımsa,nefes almak zorunda idim, kaçtı gitti sandım ama o hoş kokuları hep kokluyordum,kokluyorum..şimdi biliyorum güllerimi yaseminimi tutmayı koklamayı.TEŞEKKÜRLER ANNEMMM.
VE
Şimdi bizler anne baba adayları olduk,büyüdük yaşadık öğrendik,eminin daha öğrenecek çok şeyler var...ANNEM,BABAM hep sizlerin yollarında,sizlerin bizler gibi evlatlar yeriştirdiğiniz gibi yeni nesiller olacak.TEŞEKKÜRLER SİZLERE.SİZLERİ SEVİYORUM.