Yürümeye başladım deniz kenarında esen rüzgara karşı fırtınaya... Durmadım yorulmadım denizin sesi umut verdi, yıldızlar ışık oldu bana yürüdüm denizin kıyısından karanlıkda sana...Korkmadım hiç biliyordum yanımda çünkü deniz,yıldızlar ve ay korkutmadı beni bu yüzden ne esen rüzgar,karanlık ne de başka birşey...Düşündüm hep umutla seni bulmayı ,kavuşduğumuz o anı ışık gibi aydınlatı verdi düşüncelerim bir anda ortalığı,yardımcı oldu deniz bana sana gelmemde korkmadım bu ıssız yerde tek başıma.. Kimse olmasada yanımda vardın hep düşüncelerimde kalbimin derinliklerinde. Her korktuğumda ,üşüdüğümde getirdim aklıma o güzel yüzünü ,o güzel gülüşünü.. Isıttı beni her seferinde korudu beni bu masum düşünce...
Ne zaman yorulsam geldi aklıma bana seslenişin çağırışın duydum duydum sesini derinlerde o ses kaldırdı beni yerden..Tuttu ellerimden yürüttü beni sana doğru her zaman. Ne zaman boğulmaya kalksam karanlıkda kurtardın beni nefesinle sesinle ...Rüyalarımda gördüm hep seni bana doğru koşarak gelişini...Bende sana koşdum ama tam kavuşacakken uyandım uyandım hep karanlığa ama artık yeterdedim.Çıkdım bu yola ne olursa olsun seni bulmaya sana kavuşmaya çokdım bu yola tek başıma ama genede yardımcı oldu .Bana hep denizin dalgalanışı ,gökyüzünde asılı duran yıldızların parıltısı yardımcı oldular bana her korktuğumda , her düşdüğümde kaldırdılar beni ,cesaret verdiler bana yürüme gücü...Seslendiler bana sen gibi "Gel" dediler "Gel ben burdayım."bekliyorum seni..Yürüm bende o sese doğru durmadan, usanmadan ,bıkmadan yürüdüm hep kalbimdeki sana olan kavuşma isteği yardımcı oldu bana bende dayandım ona devam ettim yoluma ...
Şimdi mutluyum çünkü yolun sonu mutlulukdayım senin yanında.Kavuşdum sana mutluluk kavuşdum sana artık ne zaman uyansam rüyalarımdan karanlığa değil sana uyanıyorum sana.Her zaman söylediğim , tavsiye ettiğim gibi korkuları olan herkez yürüsün korkuların,karanlığın üstüne üstüne... çünkü o yolda sana yardımcı olan deniz , yıldızlar var,yolun sonunda da MUTLULUK...