Nasıl geçirdiğimi bilmediğim bir günün sonunda
- Hoşçakal.
- Hoşçakal.
- Şeyy ... Pardon neyin var senin?
- Hiiiç, hiç bir şeyim yok. ( anlatmaya başlasam nerden başlayıp ne zaman anlatacağım. ) Evet evet her zamanki halim bir şeyim yok....
- Var ama neyse hadi öyle olsun.. Kendine dikkat et.
- Olur sonra görüşürüz..
Evet son arkadaşından da ayrıldım. Eve gidip yatma vaktiydi. Ama ben hayır..
Zaman gece yapısı
Ben yine sevgi ile nefret arası
Uykusuz gecelerimin mekanı
Soğuk salıncak gıcırtısı

Ah be çocuk!! Git yatağına yat. Neyin var senin? Oturdum salıncağa, bir ileri bir geri. Sanki ben değil, rüzgar sallıyordu salıncağı. O kadar sakin, yavaş.. Düşünüyordum yaptığım neydi, adı neydi? Yorgunum, bitkinim uyuyamıyorum. Acıktım, ne yiyeceğimi bilmiyordum. Ne zaman, neyi, nerde, nasıl, neden yapacağımı bilmiyordum. Çok düşündüm. O kadar sevgimin, büyük aşkımın nerde başlayacağını bilmemek. Onu hayalimde başlatmak, yaşatmak ve öldürmek.. Evet evet!! Buldum..
Kaybetmekti adı.. Hiç bir şey söylememek, hiç bir şey yaşamamak, kaybetmiştim.. KAYBETMEKTİ ADI.