Sana her baktığımda kendimi gördüğüm günler geldikçe aklıma gülümsüyorum. Çünkü sen başkaydın, bambaşkaydın. Ben senin için herşey olmaya hazır bir damlaydım. Her şey olmaya hazır bir su. Denizde damlaydım. Sen her şey olmaya hazır mesafelerin ötesindeydin. Mesafeler büyüdükçe uzaklaşan gayenin hasretiydin sen. Hasretimdin. Senden uzaklaşmaya çalışmak sana koşmak demekti bilemedim. Mesafelerin esrik kaçışı olmak kaderimdi sonunda öğrendim. Öğrettin. Yandım. Aşk ile sevginin farkını anladığımda aşktan nefret edecektim. Ama etmedim. Acıya alıştırdığınca tutsaktım sana. Ama sana tutsak olmadığımı sonra anladım! Ben sevmelere tutsaktım. Fıtratımın kuluydum, hizmetindeydim. Denizin bir damlası nasıl denizin mavisi ise o kadar maviydim artık. Anladım. Arzu ile gayenin arasındaki mesafeydi adın; bildim ama yaşlandım. Hala sana baktıkça kendimi görüyorum. Artık kendime bakmakta yetiyor bana... Ama.. sana bakmak daha güzel hala... Ne derdi Cahit? "Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş’tan;
Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan." Mümkün mü? Mümkünse gel.