Sevgili Anneciğim,

Uzun zamandır ziyaretine gelemedim bağışla beni. Hayatın sen olmadan ne kadar eksik ve
anlamsız olduğunu her gün daha fazla hissediyorum içimde.
Sensiz yarımım anne…
Biliyorum aslında, aç değilsem ve başımı sokacağım bir evim varsa ve sürdürebiliyorsam yaşamımı düşe kalka da olsa; Bunlara sahip olmayan insanlarında olduğunu bilip şükür etmem gerekir, Ne kadar da zor olsa…

Bu sefer ağlamayacağım dedim kendime.
Bu anneler gününde ağlamayacaksın dedim,
Ve git hayattayken evlatları tarafından öldürülmüş annelerin elini öp! Onlara sarıl, onları kokla annenin yerine
Yapamadım anne…
Bu sefer daha güçlü olmalıyım derken,
Bir de baktım ki daha fazla büyütmüşüm hasretini içimde…

Buram buram senin kokun her yerde,
Daha fazla görür oldum rüyamda seni.
Bundandır şu sıralar içime bir garipliğin çöküşü,
Bu yüzdendir şu sıralar sık sık ölümü düşünmem,
Seni bu denli özlemem.
Kendimden korkuyorum anne!..
İnancımla iradem savaş halinde,
Dayanıksızım,dayanaksızım…