18/4/2009 ·





Hepimiz her gün bindiğimiz hayat dalından parçalar koparıyoruz.Bunun bazen farkında oluyor; çoğu zaman farkındasız yaşıyoruz.Farkında olarak yaşadığımız anlar hayatımızı hayatı daha değeli kılıyor.

Sahip olduğumuz her şeyin ne kadar değerli ve bizim için ne kadar anlamlı olduğunu ancak ve ancak hayatın bir gün biteceğini mutlak bir şekilde kabul ettiğimizde anlarız.Yaşarken uğraşlarımız arasında ne yazık ki kendimizi telaş koridorlarında kaybediyoruz.Bazen para peşinde bir ömür ; bazen de bir kadın uğruna ne yüce değerler kaybediyoruz.İnsanız, hatalara düşeceğiz.Yanılıp yanlış insanlarla yanlış zamanlar yaşayacağız.Ama yaptığımız yanlışların, yanlış olduğunun farkında olmalıyız.Zaten bir insanın başına gelebilecek en feci şey; yanlışlarının savunucusu olması, artık onları doğru olarak görmesidir.İşte burası geri dönüşü olmayan bir yola giriş kapısıdır.İnsanın bundan sonra kendini toparlayabilmesi çok zordur.Burada hayat ,anlamsız bir şekilde akmaya başlayacak ve ardında hoş seda bırakmama denizine doğru yol alacaktır.

Ardında hoş seda bırakmak hayatı anlamakla olur.Peki hayatı anlamak dediğimiz şey nedir?Hayatı anlamak islamın ilk emrinin neden oku olduğunu anlamktır.Evet ilk emir okudur.Oku ey ademoğlu !Şu muazzam kainatı , içindekileri, uzayı,hayvanlar alemini oku!Neden her şeyde eşsiz bir denge var ve müthiş bir ahenkle işliyor her şey.Peki bunların içinde en yeteneklisi en yücesi olan insan ne arıyor burada.Bir amacı var mı?Bütün bunları Kuran-ı Kerim’de ‘’ne kadar da az düşünüyorsunuz’’ ifadelerinin sıkça geçtiğini bilerek oku!

Evet, eğer bu şekilde hayatı anlamaya çalışırsak gerçekten daha anlamlı ve mutlu bir hayat yaşarız.Dünyayı, evreni, en başta kendimizi anlamaya çalışalım dostlar.Kafamızı yoralım, tefekkür denizinde bol bol sörf edelim.Bakın görün o halde hayat daha bambaşka ve daha hoş olacak.