Bilmem, sizleri ilgilendiriyor mu? Başka şehirlerde, başka insanların başına gelen şeyleri ne kadar düşünürsünüz.
Örneğin iki gün önce akla mantığa sığmayan bir olay. Bir şehrimizde 44 kişinin katledilmesi. Ne acı olay. Herkes farklı yorumlar yapabilir. Ne olursa olsun, bizim memleketimiz. Nasıl birileri, bir alanda başarılı olunca hep beraber seviniyoruz, yurdun en uç noktasında da olsa, acıları paylaşmalıyız. Destek çıkmalıyız birbirimize. Kimler ne düşünür bilmem, umrumda da olmaz.
Ve geçen olay. Hafızama yerleşenler. Derler ya bir olayı yaşamayınca anlamazsın. Yok öyle bir şey, her zaman geçerli değil bu söz. Bu olayı anlaman için yaşamana gerek kalmıyor, bakınca anlaşılıyor. Yavrusunu, anasını, babasını, yarısını kaybetmiş insanlar Onlar anlatabiliyordu her şeyi. Bebesinden ninesine, herkeste aynı duygu, aynı yıkıklık, eksiklik var. Birden yarının yalnızlığı bürüdü, geride kalanları, ne yapacakları konusunda şaşırmış gibiydiler. Çocuklar Anne gitti, baba gitti, iki abi gitti, abla da gitti. Yapayalnız kaldılar ortada. Şaşkınlar Hüzün giydiler üzerlerine. Gülmeyi unuttular biranda, üzüntüye, bir yandan da kine büründüler. Ve, bir hafta sonra anneler gününde toplayıp, annelerine verecekleri çiçekleri mezarlara bırakmaları Ağladım. Her biri hangi mezar başında ağıt yakacağını şaşırmış. Kayıp bir değil, iki değil Bebeler büyüklerini kaybetmiş, şaşkın, nineler yetiştirdiklerini kaybetmiş, yalnız, kırgın ve dargın. Artık biz niye yaşayalım ki diyorlar. O anda ben olsam farklı bir şey söylemem herhalde. Kaybedenlerin, geride kalanların yanında oldum. Onlarla ağladım Ya kaybettirenler. Onlar ne olacak? Bu kadar geçmişi silip, geleceğin önüne set kuranlar ne olacak? Eğer onlara lanet okuyacak olsam İnsan dışı varlıklara ne diyebilirim ki
Onlar, ders oldular, ders almalıyız. Bizde kaybetmemeliyiz. Kelimelerle bile ifade edilemeyen bu olayı bir daha yaşamamalıyız. Kan davasını, amcaoğlu töresini değil, huzuru, barışı aşılamalıyız insanlara. İnsan sevgisini aşılamalıyız. Aklımızı başımıza alıp, değerlerimizin farkına varmalıyız


Acı doluyuz_______)
6 Mayıs 2009
Muhammet Karakök