Dün saat 18:00 gibi motosikletim ile işe gidiyordum.Görev yaptığım villalara yaklaşırken baktım köy çocukları yol’a ip çekmişler.durdum hemen.Sordum bu gün kandil mi diye genellikle kandillerde yol’a ip çekildiğini bilirim.Evet dediler,onlara biraz bozukluk verdim.Aslında, ya benim niye haberim yok dedim içten içe.televizyonda da rastlamamıştım.Görev yerindeki arkadaşa sordum ;Bu gün kandil mi diye : o da evet dedi.Ya benim niye haberim yok ,dedim kendime içten içe tekrar.Peki ne kandili dedim.O da regaib olabilir dedi :) tamam dedim ve kandillerimizi kutladık:)sonra bir iki tanıdığımı aradım onlarla da kandilleştim.kandilin adı koyulmuştu. Regaib.Huyumdur kandillerde nafile oruca niyetlenirim genellikle.Bu gün de de niyetlendim ve azığımın bir kısmını sahur için ayırdım.Sabah oldu.Nöbeti tutuğumuz arkadaş dediki ; köy çocukları dün ip çekmişler yola hıdırellez diye. hıdır ellez bir gün önce değilmiydi diye sordu.Bende o anda anladım ki ;bizim regaib kandili aslında hıdırellezmiş.O kadar işe güce kaptırmışız ki kendimizi dünyadan bir haberdar yaşıyoruz.Çocuktan al haberi demişler ya .gerçektende öyle.ama çocuklar beni tongaya getirdi anlaşılmıştı :)ama sevindim yinede çünki ne olursa olsun bir çocuğun yüzünde tebessüm oluşturabiliyorsanız ,o tebessüm herşeyden daha huzur verici.Çocuklar sevindi ,ben onlar sevindi diye sevindim.Ne önemi vardı o an kandilmi ,hıdırellezmi .Niyeti güzel tutmak önemli olan.Bizim çocukluğumuzda varmıydı bilmiyorum ama hiç yola ip çeken görmemiştik Zonguldakta.Hiç hıdırellez de kutlamamıştık.Ama bende böyle tatlı bir anı bıraktı hep anımsayacağım.

Mutlu güzel bir yaşam sürmemiz dileğiyle...