Çevirme yüzünü benden ey Leylâ...Yüreğim titriyor. Neden bilir misin? Bilirsin de zalimlik mi edersin? Bakmaz mısın bana, lutfetmez misin bûseni? Ok kirpiklerin delerken bağrımı, batırırken hançerini gönlüme, kalbin sızlamaz mı ey güzel?
Leylîm bu satırlar sana, bu gönül sana, bu can sana. Can pazarında bu köleye bakmaz mısın? Bir bûsenle âzâd etmez misin köleni?

bunlar gelip geçici deme ne olur. Kırma gönül bahçemdeki gülümü. yıkma senin için yaptığım köşkümü. Yalan deme, gerçek aşk değil deme, gönlümü sunduğum...Ben cesed sen ruh, ben sığ sen derin, ben beden sen kalp.

Nefret ettiğim, sevdiğim...Bir dilenciyim kapında. kovsan da ordayım, bıksan da. Kalem düştü elimden. kolay mı Leylîm yazılanlar sana. Mecâl mi kalır ellerde, gönülde..

Ey benim zorum!..dikenli yollardan mı geçmeli şu mecnûnun, sana erişebilmek için? Kan mı sermeli yoluna. Rengini âşıkların kanından aldığını söylüyorlar. Doğru mu? ey zalim yâr! Rengini hangi cândan, kokunu hangi reyhândan aldın?...Sustum..Bu gönül ona açık...