Ggözlerinin içine baktığımda siyah okyanusnalr görüyorum.Ruhunu yalnızlık dalgarına bırakmış,savruluyorsun.Bazen üzgün,bazen düşünceli,bazen dramatik bir gülümsemeye sürükleniyorsun,yorgun kalbinin derin yaralarını sararken.Oysa ben seni görebiliyorum.Ruhunu hissedebiliyorum karanlıkların içinden.Amacım okyanuslarında kaybolmak değil hiç bir zaman.ben seni bulmak istiyorum.Sadece sen olduğun uğruna savaş verilecek o eşssiz anı seninle seninle yaşamak istiyorum.




Kayboldum...Hüzün rüzgarlarıyla garip bir yitikliğe sürgündeyim.Bir yalnızlık ezgisi var kulaklaımda güneşsiz diyarlardayım.yollarda hayal kırıklıklarım...Umutsuzluk hakim ruhuma yenilgiyi kabullendim bu defa.Son kez gökyüzüne baktım.Çaresiz yakarışlarla ve seni gördüm.Parlak göz alıcı bir ışıltı belirdi önce.İpeksi siyah saçların sonbahar esintileriyle uçuşurken,gölerin yaşam sevincim oluyordu.Aşk beni çağırıyordu karanlığa sürüngünümden.



Durgun suların üstünde dans eden ışıklar gibi büyüleyici ruhun varlığıma huzur veriyor.Çoğu zaman sesin yürek ısıtan,dinlendiren,beni alıp,götüren ılık meltemler gibi ruhuma esiyor.En zor zamanlarda en beklenmedik anda çıka gelen bir melek gibisin.Herşeyi bir anda unutturan.Güzelliğin tüm ilklerin yarattığı heyecan gibi sarsıcı ve ve etkileyici.Karanlık gecelerdeki yakamoz gibi eşsiz.Bu dünyayı anlamlı ve yaşanır kılan mucizemsin.