Hayatın neresindeyiz? Hiç soruyomuyuz bunu kendimize ;hayat pamuk ipligine baglı iki seçenek var yaşıyacaksın ya öleceksin ben bu ara bunu sorguluyorum kendimde ..
Ölüme bakıyorum göçüp gidiyorsun kurtuluyosun yalan dünyadan varsa hesabın allah,la aranda artık , Bu saatten sonra günahda sana sevapta .,,
Ya yaşamak?
Her gün binlerce bu cizgide yaşıyan insanla bir arada olmak bu psikoljiyi yaşatıyor insana diyorumki !gençken herşeyi yapmalıyım ama isteklerin bir sonu yok ki insanoglu doyumsuz ,doyuyormuyuz hayır hep daha fazla için deli gibi calışıyoruz ....
Bu ugurda neleri kaybediyoruz gençliğimiz sağlığımız ,huzurumuzu sevdiklerimizi ve en önemlisi geleceğimizi umutlarımızı bağladığımız çocuklarımızı kaybediyoruz ..
Büyüdüklerini anlamıyoruz bizlerden uzak anne baba sevğisinden yoksun çocuklar her şeyleri var belki ama en önemli şeyleri yok ,eksik sevğisizler bu yüzden de bizden ailelerinden intikam alıyolar doymak nedir bilmiyolar duyarsızlar , ailesine kızgınlıgını biriktirip intikam alıyolar ailelerinden çevrelerinden ....
İşlerimize öyle dalıyoruz ki ilğilenmiyoruz ,sevmiyoruz görmüyoruz bile hatta .
Hak yolundan çıktıklarını fark etmiyoruz ne yazıkki !!!! Zevki sefaya dalıyolar ve uyandıklarında ise cok ğeç oluyor , Burda gene üzülen kim gene bizleriz kim bu çoçukları suçlayabilir , suçlu kim ?suçlu bizleriz öyle değilmi ama bilerek ama bilmeden bu suçu işliyoruz ....
Uyanalım bu uykudan yaşam yolunda feda ettiklerimize bakalım durulalım ,kendimize gelelim sonsuz sevgimizden ilgimizden çocuklarımızı ve sevdiklerimizi mahrum etmiyelim ...

ÇOCUKLARIMIZIN AYNASI AİLESİ VE ÇEVRESİDİR KENDİMİZE GELELİM YAVRULARIMIZI SEVGİMİZDEN MAHRUM ETMİYELİM .....
SAĞLICAKLA VE SEVGİYLE KALIN SİZ ŞİİR DOSTLARIM ......