Ben hiç gitmedim. Senden gidemezdim, ben sendim, ben her yeni güne merhaba diyen beyaz bir güvercin oldum sevginle.

Beni sevdiğine öylesine inanmak istedim, yeşerdim, çiçek açtım. Gerçekten beni sevdin mi? hala şüphesi hançer yüreğimde. Ama ben öylesine sevdim ki, Sen hiç bilemedin. Belki de sevgime kendini layık göremedin…

Ben mi geç kalmıştım, yoksa sevilmeye.?

Giden sendin toplayıp her şeyini. Ama alamadığın, tek gözlerin kaldı bende, hayalimde yaşattığım, derinliklerinde kaybolmayı en çok arzu ettiğim gözlerin…

Boynum bükük içimde her şeyinle sen, ardına bakmadan giderken, Gitme kal, "Seni Çok Seviyorum" diye haykıramadım…

Tutmadın ellerimi, oysaki bir dokunuşun eritecekti beni. Ben seni içimden hiç atamadım. Her gün, geleceksin umuduyla yaşadım…

Sen hiç sevmediysen, sevmiyorsan, sevemeyeceksen, Ben seni öylesine sevdim ki. Sen, yüreğimde, ben düşüncelerinde,

Hiç istemesen de: Sana söz, kendime söz, aldığım nefes kadar yaşayacaksın bende.

Ben senin tek martınım. Seni seviyorum…

Can Akın