Düşünürken sıkıldığınız anlar oldu mu hiç?Benim oldu,oluyor,olacak da..
Zaman aynı zaman, insanlar hep aynı eksenlerinde. Değişim;kapılarına uğramayan öz evlatları kadar üvey..
Hep aynı hareketlere,aynı umarsızlığa,aynı vefasızlığa kafa patlatıyormuşum gibi geliyor bana.İnsanlar programlanmış teknolojik aygıtlar misali sanki,aynı ruhta beden kazanmışlarcasına.Benzer formattaki dizi furyaları gibiler, konular hep aynı farklı olansa büründükleri kılıklar sadece.
En fenası da tek olduğumu düşünmem.Evet ! Böyle düşünmekteyim çünkü düşünen insanlar görememekteyim.Hayatten beklentileri nefes almak ve para kazanmaktan ibaret olan insanların arasındayım.
Yetinmesini hiçbir zaman becerememiş olan insanoğlu; duygu ve düşüncelerini dayatmalara pabuç bırakmadan cesaret gösterip savunamaz oldu. Yaşamımızı sürdürebilmemiz için gerekli olan ihtiyaçlarımız artık yaşamımızı da şekillendirir hale geldi.Nefes almak ve karın doyurmak..
Yavaşça duyarsızlaştı bünyelerimiz, kimse sahip çıkmaz oldu insanlığına, insanca yaşabilme çabasına..Azla yetinemeyen hep daha çoğunu isteyen insan, yetinir oldu nefes almakla, para kazanma hırsıyla, tıpkı hareket edebilen ve nefes alan bitkiler gibi yaşamaya adapte ettik kendimizi.Oysa bizler değil miydik görmediklerimiz uğruna yeni bir dünya hevesine kapılan.Şimdi kim düştüğümüzde tutuyor elimizden..
Burjuva sistemiyle değer kazanan altınlar,elmaslar şimdinin holdingleri, iş merkezleri oldular.Ortak paydaları fiziksel mutasyonları oldu yani, nasıl görünürlerse görünsün tek bir amaca hizmet etmekteler,tükenmeye ve tükettirmeye.
Düşünmek mi iyi yoksa hiç düşünmemek mi olanları.Düşünmeyince daha mı mutlu insan?Sizin hiç düşünmekten sıkıldığınız anlar oldu mu bu yüzden ?Karamsarlığa kapıldığınız,içinizin bunaldığı anlar...Benim oldu !