Ben gelinmeyecek yollara gittim kara sevdam ve nasıl dönüleceğini bilemiyorum.Gelmek istesemde hep yollarım kapalı.Bir gün döneceğim ama ya seni bulamazsam diye korkuyorum.Bu korku ile yaşamak öyle zor ki!Ama yaşıyorum işte, gözyaşlarım ruhumu yıkıyor.Ne zaman dinecek bilemiyorum.Belki de bırakıp gitmenin bedelini yaşıyorum, ağır bir bedel bu.İstiyorum; bir serseri kurşun değsin yüreğime hiç dönmeyeyim.
Postacı kapıyı çalınca, hep korkarak açıyorum biliyorum kötü haberler kırlangıcın kanadında gelirmiş.Hep dua ediyorum gelen haber kolumu, kanadımı kırmasın.
Bırakıpta gitmek varmıydı? Ama ben bırakıp gittim; bez bebeklerimi bıraktım, sen meşelerini birden büyüdük.Her ikimiz için hayat tuhaflaşmıştı, şimdi birbirimize yasaklıydık.Bu yasaklara dayanamadım ve gittim.Ne olurdu sanki yine oyuncaklarımız bez bebekler ve meşeler olsa.
Ben sana gelemeyeceğim, sen gel istedim. Ama olmuyor işte ne sen yolun başına çıkabiliyorsun ne de ben gelebiliyorum.
Yasaklar;demir zincirlerle bağlı özgür olmaları mümkün değil.
Gelinmeyecek yollara gittiysem nasıl dönerim ki!