Bu gün yılbaşı…

Van’da her yer karla kaplı, yollar kapalı, penceremden lapa lapa yağan karları seyrediyorum... Sensizliğime ve yalnızlığıma ağlıyorum, akıyor usul usul içime, ateş gibi gözyaşlarım… Her nefes alışımda aklıma sen geliyorsun. Seninle olan hatıralarımızın esiriyim. Seninle geçen her Ana ben mahkûm oldum. O güzel gözlerine, bakışlarına zincirlerle, prangalarla bağlanmış duygularım. Ben senin sessiz karanlığındayım.

Van da Güneş doğmuyor sabahlarıma… Geceler varmıyor seherin aydınlığına. Kaderimin yıldızları birer birer sönmüş, gökyüzüm zifiri karanlık olmuş… Işıksızım, boğulmuşum, kaybolmuşum, Çaresizim…

Söyle Can’ın canı… Yollarına kar mı yağdı neden gelmedin. Sanki sensiz hiç var olmamışım, hiç yaşamamışım… Mutsuzum…

Karlı Van yolların da tutunamıyorum, kayıyorum, düşüyorum. Evim sensiz soğuktan buz gibi oldu.

Gel artık ne olur sensiz gecelerime… Gel ne olur Can’nın canı, Güneşim ol, doğ karanlık Dünyama...

Sensiz çok üşüyorum… Gel artık ne olur.

Can AKIN