DAĞLAR

Gök sessiz, yer sessiz, yar sessiz
Neye celallendiniz, ne inlersiniz ey dağlar!
Yine şahlandınız, koydunuz beni yersiz
Bu hale hem bulutlar, hem de kul ağlar

Bilmez misiniz ki tenha yurt sizdedir
İnsan sizde huzur bulur, dinlenir ey dağlar!
İnsanı unutturan, helaka sebep “bende” ‘dir
Sen dersin bana “beni yurt edinme biçare ağyar”

Sende huzur, sende inziva, sen de edep
İnsan aklı sende idrak eder ey dağlar!
Bu yükselişe, inlemeye nedir sebep
Dağ “Git, birkaç dakikadan yağmur yağar”

Dedim “yağsın, onda da huzur, refah bulunur
Beni diğer bir dostumdan mı ayırırsın ey dağlar!
Bana zarar vermez o, ıslatır lakin güneş kurutur
Bu güzellikten kaçar, erişemez nice sağlar

O yağmuru sen de izlemek var, ıslanmak
Ne güzeldir sen de yaşamak ey dağlar!
En güzeli yağmur sonrası toprak kokmak
Sendeyken bilmem; ölümü yaşamak mı ağır basar