Bir Öğretmenim Vardı
Öylesine Bilgili Öylesine Merhametli
Öylesine Sevgi Dolu Birisiydi
Yüzünde Hafif Bir Tebessüm Olurdu
Sözleri Güzeldi, Anlamlı Konuşurdu
Ve Nasihatleri Hep Yüreğimize Dokunurdu
Bize Doğruları Öğretmek İçin Yorulurdu
Biliyordu ki En Zor Meslek Onundu
Belki Memurluktan Emekli Olacak Bir gün
Ama Öğretmenliğe Devam Edecek Her gün

Sinirlenmezdi…
Sinirlenmeyi Bilmezdi
Vatan Derdi, Millet Derdi
Bize Bunları Öğretmekti Tek Derdi
Vatana Borcu Olduğunu Hissederdi
Uykusuzluktan Kızarırdı Gözleri
Uyumazdı Geceleri
Devam Ettirirdi Mesaisini
Ne de Olsa O Bir Öğretmendi

Bir defa da anlayamazdık söylediklerini
Tekrar Anlatırdı Sabrederdi
Olmadıysa Bir Daha Tekrar Ederdi
Öylesine Sabırlı Birisiydi
Düşünür de konuşurdu
Düşünmeden Hiçbir şey söylemezdi
Kitap Okumaya Yönlendirirdi Bizi
İyi Bir Dinleyiciydi
Sabırla ve Dikkatle Söylediklerimizi Dinlerdi
Ne de Olsa O Bir Öğretmendi

Bencil de Değildi
Öğretmenlerin Hiçbiri Bencil Olamaz ki
Bilgilerini İnsanlara Aktarmak Onların İşi
Benim Öğretmenimin de yoktu Bencilliği
O Paylaşmayı En İyi Bilen Birisiydi
Her gün Yeni Bilgiler Verirdi
Her gün Yeni Şeyler Öğretirdi
Öylesine Bilgili Birisiydi
Ne de Olsa O Bir Öğretmendi
Ne de Olsa Öğretmeye Yeminliydi