“ Göz vardır sözleri anlatır, söz vardır yürekleri yaşatır. “

Tek bir dünya vardır orda da kaderimizi oynarız.Ne bekleyişler son buluyor, ne aşklar tozlu raflarda yerini almayı engelleyebiliyor.Herkes sonunu bilmediği bir yola çıkar, beklediğini değil gerçeğini yaşar.Duygular yumağı gönlümüz, bazen asılı bir ipin ucunda sallanan, bazende dört tarafı huzur olan bir odanın camından, gözleri ile ışık saçar. Olmadı,yetmedik birbirimize...Ağır geldi belkide .Alışkın olmadığımız bir aşktı ve imkansızdı....

Günleri ,aylari verdik uğruna.Uyunması gereken saatleri bile feda ettik yoluna.Yine olmadı...Başamadık işte.Bir yudum suya muhtaç kaldık, ılık bir nefesin soğuğunda üşüdük adeta.Acıyan yanımıza bir merhem, sızlayan yanımıza acı bir kahve ısmarlayamadık bile.Yazık oldu aşkımıza. Oysaki ne düşlerin üstüne kurmuştuk hayalleri, ne sözlerle bağlanmıştık birbirimizi...Cesareti bile yürek isteyen bir gerçekle adım atmıştık geleceğe.

Nasıl başlamıştı seninle be aşkım.Evet mart ayıydı havaların kararsız ,acıların duyarsız, bekleyişlerin sebepsiz olduğu bir zamandı.Ummadık bir anda gelişmişti herşey.Koca bir ömrün kalıntılarında ezilmeye mahküm yüreğin zafer çığlıkları duyulmaya başlamıştı.Kıpırdıyordu....Elleri ayakları hissetmeye başlamıştı
kendini.Kalbi çarpmaya, yüreği heyecana dayanabilecekmiydi acaba.Çünkü o herşeyi unutmuş, yaralarını sararak kendi kabuğuna çekilen bir candı.Yaşadıkları, hayattaki en büyük derslerden birini vermişti. Güven yok , aşk yok, inanmak yoktu.Yapayalnız kaldını dünyası kaprakanlıktı.

Ne zaman bir hayal gerçek olmuştu zaten. Hangi beden acısını tattığı duygunun mükafatını almıştı ki.Oyunları oynayan belli ,yazan belli, son belli.Koyu gri bulutları kandırmak kolay değildi. Hırçın dalgaları ikna etmek , çılgın ve ürkek kalbe gerçeği söylemek öyle bilindiği gibi değildi.Bir umutla başlayan
sevdanın sonu, böyle kolay yazılmamalıydı. Ufaktan ufağa sızlamaya başlayan yürek kendine gelirken, hangi beden cesaret edip anlatacaktı ona bittiğini.Bir aşkın daha mazi olduğunu, Yanan kalbi habersiz, içi cız eden sanki o değilmiş gibi, mutlu rolünü oynayan yürek ,daha ne kadar devam edecekti pembe gözlüklerle düşlerde kalmaya.Kendi bile inanmazken kime inanacaktı.

Ey yürek uyan artık rüyandan. Gerçeğe dön...gerçeği yaşa. Sende gömüldün, sende tozlu raflarda yerini aldın. Yıkılan hayaller üstüne yorgan olsun üşüme. Bulutlar gözlerin olsun ağlarlar senin yerine. Dök içini sonsuz mavinin bir ucuna,diğer tarafına varana kadar unutursun merak etme.Ama üzülme olur mu? Bir tek sen değilsin inanıp ortada kalan, bir sen değilsin sevip yarı yolda bırakılan. Merak etme her yürek hal ettiğini yaşar kendi dünyasında.Sen kendi düşlerine dön, o hiç bitmeyen hayallerinde yaşamaya başla.Yaz şiirlerini , çiz hayali sevgilinin simasını. Belki bir gün gelir umudu hiç bitmesin.

Bir düş daha kur kendine
Adı yeni umut olsun, çiçekler açsın içinde
Sonrada bir ışık yak geleceğe
Geçmişin karası silinsin diye
Dertleri yükle , acıları getir bir yere
Sonra da bir kibrit çak üstüne
Kül olsun, rüzgarı savursun onu bilinmeze.

Yeni bir sayfa belki biraz zor
Ama asla imkansız değil 


28/04/2009
10;30
eMİNE