Sana yazdığım her mısrada resmini çiziyorum mutluluğun, sana değen her kalp atışımda kazanıyorum hasretle savaşlarımı. Bak bu satırlarım da sana, yine mutluluk resmi çiziyorum, altında kocaman adın var nasıl olsa… Kurşun kalemlerin gölgeli çatı altlarına koyuyorum seni, küçülen evlerin balkonuna çiziyorum çiçeklerimin yanına… sabırla güneşe yürüyen çiftçinin ellerine veriyorum, yerdeki buğdayın içine, havada ki samanın kokusuna, eldeki orağın kesen ucuna yazıyorum ismini… seni resmediyorum çıplak yüreğinle…

Anlamsız geliyor değil mi hala sana, kısacık zamana sığdırdığım kahkaham ve o zamanın içinden çaldığım sen… Sen, evet ya sen… hani resimlerimde gökkuşağı diye gözlerini çizdiğim sen, deniz diye tarif ettiğim ve sevdanın tarifinde anlattığım sen… Hala istemiyorum zamanı geri çevirmeyi, yaşandı bitti yaşanması gereken her şey, bıraktım yaşayıp bitirdiğim yerde, şimdi durduğum yer, mutluluk resimlerimi boyadığım, seni seyre daldığım yer işte… biliyorum bekleyişin sonunda sancılı bir doğumdu bu gülüş, sonu kelebek kanadında uçuşları getiren.

Zordu çok zordu geceler boyu isimsiz yıldızları seyretmek, her gece bir isimle seslendim yıldızlara, hiç parlamadılar gözlerime.. zordu ellerin boşluğu sarışları… Hala anlamsız geliyor biliyorum, biliyorum o manasızlıklar içinde kısacak zamana sığdırıverdim bir ömürlük sevdayı. Taşınmaktan yıpranmış, kırılmış eşyalara benziyordu kalbim, bir kez daha severse inancını yitirecek gibi duruyordu göğsümde. Zordu kısa zamanın içinden çıkarıp almak seni, ellerim kanadı, ayaklarım kırıldı, dizlerimin üzerinde yürüdüm gecelerde… yolumu kaybettim, kendimi kahrettim.. zordu sana ulaşmak ne zordu bilsen.
...

Artık isimsiz değil yıldızlarım, her gece yüzlerce yıldız çoğalıyor göğümde, her gece sen çıkıp geliyorsun pencereme. Seni anlatmakta aciz kalıyor satırlarım, o kadarda özenle seçiyorum kelimeleri, seni anlatamıyorum biliyorum. Satırlar boyu resmini çizmeyi seviyorum, seni anlatmayı… aramızda kalsın ama, bazen yazılarımın içinde seni kıskanıyorum. Mutluluğum seni seviyorum.