YIL 1984 acı bir hatıra sancısı olan yürek yangını sessizliğin sesi belkide bir adam vardı sisli hatırala sıkışmış yarı hatırlanır yarı esik bir fabrika işçisi ama unutulmaz tarihe kaydedilmiş biri bu adam bir göçmen sevdiğini oralardan alıp istanbula getirmiş büyük şehrin kavgasına rüzgarına emanet etmiş ve yol almıştı. İstanbulda evlenip yaşamaya başadılar yıl 1982 bir kızı oldu sarışın ela gözlü bir kız büyütüp üstüne titrerlerdi ve 2 yaşına geldğinde bir erkek kardeşi oldu Yıl 1984 sarışın yeşil gözlü bir bebek dünyaya geldi hani dünyaya geldiğinizde ilk yaptığım ağlamaktır ya ne bilirdi hep ağlayacağını o babasına düşkün bir çocuktu babasıda ona ona her istediğini alır her dediğini yapardı en büyük emeli onu bir gün okutup doktor olmasını sağlamaktı.Yıl 1988 Hayal meyal hatırlıyordu herşeyi ama hiç unutmadı o esmer o uzun boylu babasını hani insan hep hatırlamak istediği gibi bilmek ister ya sevdiğini işte öyle birşey her gece koyun koyuna yatarlardı sabah beraber uyanır babası işe giderdi.Bir gece yine beraber yattılar birbirlerine gülümseyerek babası öyle sarıldı ki sanki birdaha sarılmayacak gibi sabah oldu çocuk birden uyanıverdi babasına bakıp güldü şşşt kalk koca adam işe geç kalacaksın der gibi kalkmadı bir kez daha seslenir oldu yine kalkmadı üşümüştü elleri yanakları baba dedi baba uyan baba uyanamadı oğlum diyemedi anne babam çok üşümüş kalkmıyo beni duymuyo annesi geldi ellerini tuttu ve ağladı o kocadam esmer sevdiği ölmüştü.O adam koca adam esmer sevdiğim benim BABAMDI....
Bu yaşanlan hikaye öykü yada alıntı değildir özüyle sözüyle bana aittir ..

SAYGILARIMLA ERHAN ÇIKAY