0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
530
Okunma
Hiç durmaz sözü,çabası koşturur durur.O mu hayatı becerir,yoksa hayat onu mu bilinmez.Aslında içi binlerce kıvılcımla doludur.Ama para lazımdır ona para! Yoktur bir tesellisi,derdini de anlatır iki kişi kaldıklarında.Alıştı artık korkuya,o eşsiz doyum ve haza.Söner hergün,bir ertesi güne göre iyice gücüne gider artık.Hayat akar,o karşındakine nefes verir.Aşkla uzaktan yakından alakası yoktur,yok olmaya da mecbur mudur? Acıtır onu arada bir aksi insanlar bir bir.Uzaklara dalar bazen ilk günlere belkide.İlk zamanlara,aşklara..Unutmaz,unutamaz o anıları.Onlar da olmasa nasıl yaşar ki? bir fahişe işte...
