uçurumları sevdim düşerken boşluğuna.......

Kara sevda ,hep duyardım bu bir türlü anlam veremediğim büyülü kelimeyi.Evet beni çeken bir büyüsü vardı ama neydi kara sevda?
sordum hep onca cevaba rağmen.büyüdüm....evet üzülerek büyüdüm ve arayarak kara sevdayı....çaresizdim,çocukluğuma verdim sevda düşüncelerimi çünkü kapımı çalmamıştı hiç.....herkes seviyordu ,herkes kendince kara sevdalıydı...gördüm ki yok kara sevda,olmayan kaf dağının arkasına gitmiş sanki.
Kaç sevgili uğradı ayak üstü gönlüme....ben de her birinde ıssız çöldeki Mecnun,dağlar delen Ferhat olma gücünü aradım....sevdiğim dedim sevmeden,yalan söylettim kalbime,beynimi bıraktım bir kenara....ama...yoktu...
Herkes birşeyler peşinde koşarken ben utanmak istedim her sevgilinin elini tutarken...sevgili utancından gül yanaklı oloyor sanırdım...saflığıma verdim....
herkes kendini aşkını yaşarmış aşkı bilmesede....ve şair diyor:uçurumun kenarındayım hızır,bir dilber kalesinin burcunda...... ve düşerken uçurumdan ,yinede aradım bir dilberin gözlerinde yağmur damlalarını