Eylül...ayrılık zamanları,güzel anların son perdesi.Güneşin karanlığa ve soğukluğa bırakışı.Yine hastalıklar,yine bunalmalar.Hiçbir iksirin çözemeceği garip aylar mevsimi işte.Geçen her gün,yenilerin eskiye yükselişi ve sen ardında kalan güzel buruk bir esinti.Talihsiz bir hikaye başlar önümüzde,hayatın en dibinde.İçimde garip sıkıntı.Sık sık olmasa da tekliyor bazen kalbim kimseye belli etmeden.Zaman zaman gitti gidenleri anıyorum.Mahçup bir yüzle bakamıyorum geçmişe.Rüyamda beni rahatsız eden çığlıklardan sürekli kaçıyorum.Şükrediyorum ki gerçekte yok böyle sesler.Ben her geçen gün lanet olası her canlı gibi çürüyorum işte.Sen her geçen gün değeri artan bir şarap gibi şık ve derin.Tatmak isterdim bu lezzeti en içtenliğimle.
Gidenler gitti işte,sürekli sayıklama aklım onların adını.Gittiler işte,bir anda...