Burcu İle Meryem çok iyi arkadaştılar. İkiside liseyi beraber okumuştu.Yalnız Meryem daha hırslı ve kendini aşmak isteyen, bu yolda her şeyi mübah gören kibirli bir genç kızdı. Burcu ise tam tersi elinden geleni yapan ama asla kimseyle yarışmayan yumuşak huyluydu.Nasıl anlaşıyorlardı derseniz, zıt kutuplar çeker ya birbirini.
Öğlen yemek yemişlerdi ve Burcu her zaman ki gibi "Elhamdülillah" dedi, Meryem alaycı bir gülümseyişle:_"Neden her şeyden sonra bu kelimeyi söylüyorsun?" diye sordu. Burcu sakin bir tavırla, aslında her şeyin sahibinin Allah olduğunu belirtti. Yalnız Meryemi ikna edemedi.Burcu şükr etmenin önemini anlatmak istiyordu ve aklına bir fikir geldi.
Ertesi gün Burcu elinde hediye paketiyle geldi ve bunu Meryeme uzattı.Meryem şaşırdı.Doğum gününe daha çok olduğunu söyledi ve güldü. Burcu ise içinden geldiğini ve hediye aldığını söyledi.Meryem :_"Teşekkür ederim" dedi Burcu :_" Neden teşekkür ettin?" diye sorunca. Meryem :_" Beni düşünüp , bana hediye almışsın bu beni ne kadar çok sevdiğini ve bana olan değeri gösterir"deyince Burcu:_" Dün bana sormuştun neden şükr ediyorum. İşte ben de bana her şeyi sunan Rabbime teşekkür ediyorum."
Bunu duyan Meryem, şükr etmenin ne kadar önemli olduğunu anladı.
Bizler, günahımızlarımıza rağmen her şeyi sunan, bizi esirgeyen, Allaha şükr etmeyi çok görmeyelim.