Yaklaşık 1 aydır hayatımdasın.. Her günüm her anımda yanımdasın, nefesimdesin.. Seninle ne güzel günler yaşadık.. Her anımız dolu dolu.. Ne sen olduk ne ben.. Sadece biz’dik.. Her nefes alışımda sen vardın.. Her nefes alışımda bir başkaydın.. Her aynaya baktığımda sanki ordaki ben değildim. Karşımdaki, seni deli gibi seven bir aşıktı aslında.. Karşındaki de.. Hapsolduğum karanlığımda sen aydınlatmıştın varlığınla.. Sonunu düşünmesemde keşke seninle ölsem.. Keşke yokluğunda mutlu olabilsem.. Severek ayrılmanın acısını çekiyorum şimdi.. Onca yaşadıklarımızın sonu bu muydu? Hüzün müydü? Şimdi n’oldu bize? Biz diyorum sessizce... Sen ve ben olduğumuzu bile bile.. Mutluluğun anlamı sendin bende.. Aşılmaz duvarların arkadasına bıraktın beni... Hep yarım kaldık... Herşey tam yoluna girerken yine dört duvar sardı yanıbaşımı... Sensiz geçen her günümde biraz daha küçülüyorum... Hiç büyüyemedim gözünde... Her gece seni düşünüp, hayalinle uyuyorum. Hatırlarım hiç gidemem deyişini... Hatırlarım şimdi dönemem deyişini... Seni kaybetmekten çok korkuyorum... Beni sevmemenden, unutup çekip gitmenden... Sevgimi, kalbimi, nefesimi, herşeyimi saklıyorum sana... Artık kendimi düşünmek zor geliyor bana... Sen yanımda yokken...!