Adı gibi saftı yüreği belki kırgınışlar oldu ömrü zamanında.Belkide anlatamadı içinden geçenleri yeri geldimi.Hep bir engel vardı önünde bir duvar aşılması güç,başarmak istedi onun gibi yaşıtlarının yapamadıklarını.Olmadı belkide olmak istedi yapamadı,yaptırmadı değer verdiği atası saydığı bey dediği birey dediği büyükler.
İstediklerini yapmadılar bari değer verin dedi,sevin insan gibi evlat gibi sevin dedi.Yeri geldi sevdiler ama içlerinde hep çıkar arayışlar vardı.Bir mal gibi bir ırgat gibi sevdiler,sonuçta işlerine yarıcaktı onların ekilcek bir toprak gibi.Toprak bile ondan üstündü,kıskanırdı onu dertleşirdi yeri geldimi.Anlatamadığını söylemek isteyipte söyleyemediklerini dile getirirdi kara taşa.
Birgün söylemek istediklerini dile geticeği,anlatmak istediklerini dinlemesini bilen biri çıktı karşısına.Onu çok sevdi bağlandı ilk defa babasından, ağasından başka bir erkeğin elini tutmuştu beyaz ürkekti korkuyordu bir yandan ama sevdi.Bu sevgisi belkide onun sonuydu belkide kurtuluşu bilemezdi,tek istediği değer verilmek sevilmek.Sevdiği isteğini sunmuştu annesine isteye verelim beyazı kendime,eşim ,kadınım ,yarenim olsun ana demişti.Annesinin aklına yatmıştı neden olmasın neyi eksik benim oğlumun demişti,bir şeyi eksikti parası malı mülkü yoktuki.Tabi ya beyaz bir maldıki mala karşılık gitsin.
Oldu o gün geldi isteği verdi annasıyla sevdiği beyazı babasından.Olmadı yapamadı beyazın karası çıktı karşısına,kapı arkasından dert yandı ağladı.Beyazdı ismi ama beyazmıydıki ismi gibi kaderide.
Yılmadı iki sevdalı kadere omuz verdiler yürek verdiler sevdalarına kaçtılar,ağası duyu verdi kestiler önlerini bir kurşun sıktı beyaza,sevdalığına onları hiçbirşey ayıramamıştı bir kara kurşundan başka.