Her kanadımın kırığında,
Tutunacak bir dalın daha varolduğunu bilerek yaşadım,
Tel tel dökülürken kanatlarım,
Tutunulacak o dalı arayarak geçip durdu ömrüm
Ben bahar akşamlarının sefasında yaşarken,
Bir akşamüstü,
Sizlerden biriyle
Masal üstünde su kayağı yaparak geçirmek isterken ömrümü
Suyun insanı boğabileceğini de düşünmem lazımdı,
Hata bende…
Her kanadımın kırığında…
Tutunacak birkaç dalın daha varolduğunu bilerek yaşamak,
Nasıl bir şeydir bilmezdim oysa
Tutunduğum dallar birer birer kırılıyor zira
Varoluşlarına has bir özelliği dalın değiştirilemez,
Ağır olan, zayıf olanı kırar…
Zira…
Kırılan kırılıyor,
Arkada,
Var olan başka zayıf dallar geliyor ağır adamların önüne,
Kırılmaya…
“Bitene kadar dallar, yaşamaya devam” diyoruz.
Bitince…
Bizimle beraber…
Hayatta birer birer…
Bitiyor…
Farkında mısınız?
Yani, hayatımız ipince dalların ucunda…
Ağır adamların elinde…
Ha kırıldı ha kırılacak…