Adın ne güzelmiş senin,daha bugün anladım.Gözümün önünde duran bir elmas gibi,kör dumurum.Güzel şehirden eser rüzgar,saçların havalarda ben bakakalırım öylece.Sen neymişsin böyle? Kokunla tokat yemiş gibiyim .Bu ne muhteşemliktir yine.Çantan olmak vardı şimdi,yanından ayrılmazdım hiç.Ufak güzel eller...
Hatıralar arkamda,elim hep elinde.Amcanın sisler bulvarındayım sanki.İki duman arasında yürürken üstümde garip bir yorgunluk.Belirsizlikler içinde,yarını belli olmayan ışıksız bir yolda gibiyim.Senden birşeyler beklerken,sen yine sustun.Tek bir kelime bile söylemezdin.Bağırdım.İçimde ne varsa yüzüne sövdüm işte.Ve sen yine sustun...ne diyebilirdin ki? haklıydım.
Garip,üstümüzdeki bu güneşsiz hava gibi sıradan.
Hayat yine benimle dalgasında,keyfi yerinde.Sürekli karşıma getiriyor işte.Buna kim tesadüf diyorsa şaşarım aklından,küçük beyninden.
Oyunda hayat işte,bizimle eğlenen yaşanmamış sıkıntısına çare arayan...
Pencerelerde seni beklerler sanki,gökyüzünde yıldızlar peşinde,peki ben?orda yoktum ki yanına geleyim...