Yorucu bir günün sonunda aklımda kalan o güzel gülüşündü yine. Öylece kazınmıştı ki beynime, sanki gömmüştüm onu hatıralarıma, senin sözlerinle sulanıyor ve benim tebessümümle büyüyordu.
Aslında çok zor bunları kaleme almak, içimde kopan fırtınaları anlatmak imkânsız, sadece söyleyebiliyorum işte anlatamıyorum, hissettiremiyorum ya da çok şey bekliyorum insanlardan sen o duyguya sahip değilsen anlayamazsın ki zaten…
Gözlerine bakınca kalbini okurdum, temizliğini ve saflığını görürdüm, gözlerin kalbinin anahtarıydı adeta ve senin güzel yüzün, solmayan yüzün, hayatıma yön veren masum yüzün… en az bebekler kadar günahsızdı ve masumiyet kokuyordu.
Belki sana sadece bu yüzden aşık olmuştum, yüzüne bakınca tebessüm ettiren o ışıktan dolayı ya da kimyamız uyuşuyordu kim bilebilir ki bunu…
Soruyordun bana ama yanıt yoktu karşılığında belki bu yazımı okumanı istedim ama dile getiremediğim duygularımı gerçekten bilmeni çok istedim.
Ama sen zaten bilirdin sevgimi, sevgimizi, bana olan aşkının yüceliğini.
Mekânlar ayrı olsa da gönüller bir bizim için. Seni özlesem de hergün, senin olduğun bir dünyada yaşamak güzel bana. Aynı güneşi görebilmek, aynı bulutlardan şekil çıkarabilmek harika ve en önemlisi aynı duyguları paylaşabilmek tarifsiz.
Belki bizim birlikteliğimiz hayaldi sadece ve belki de hayal olarak kalacak ama aşkın gücü sonsuzdur diyorlar, bilmiyorum hayat bu kadar basit değil belki de.
Karşılaştığımız ilk ve zorlu sınavda başarı varsa düşünme gerisini.Bu ayrılık, bu özlem, bu derinden iç çekişler…Boş değil.Beni bekle, sadece bekle burada olmasa da başka yerlerde buluşuruz elbette…