’ taş içindeki böcek sanır,yer ve gök hep orasıdır’

Ben yönümü sana doğru çevirdim
Seni yazmayı,resmetmeyi denedim
Dersimdin sanki benim
Sanki,senden başka bir imge yoktu
Ben seni resmetmeye devam ettim...

Sen doğruldun oturduğun yerden
Ve ömrümce bakakalacağım gözlerimden çekildin
Uzaklara ,istediğin uzaklara gittin...

Ben seni takip edemedim
Boyalarımı ,kalemlerimi toplamak istedim…

Sonra, iz sürmeye karar verdim
Tablolarım yarım kalmıştı çünkü
Sen gittin peşinden ben de gittim
Sen geri dönmedin,ben de dönmeyeceğim.


Seni sordum geçtiğin yollara
Rüzgara,havaya,suya...
Yerini söylediler ama ,ekleyecekleri vardı galiba
İster istemez onlara kulak verdim.
………ve sonra……

Sonra ben ilk önce senden vazgeçtim
Sonrada yollardan ,rüzgardan...

Ben ressamdım önceden
Seni resmetmeye çalışan....

Şimdilerde bu hobimden vazgeçtim….

Haa..bu arada…Çok teşekkür ederim.

Orada öylece kalsaydın
Binlerce resmini yapan Ressamdım
Ve sanırım ,kimse o kadar çok Seni almazdı
Zaten bende satmazdım, kıyamazdım
O resimler dağlar gibi bende kalırdı,
Ne etrafımıza bakardık,ne de elimizi tutan olurdu
Orada öylece bakışırdık,
Tencere –kapak öylesine yuvarlanırdık.