Adam elindeki bastonu yere vura vura karşı kaldırıma çıkmaya çalışıyordu. O nu kısa süredir izlemekte olan kadın koşarak ona yardım etmeye çalıştı. Adam kaldırıma çıkınca teşekkür etti, bu yardımı için sahildeki kafede bir çay içmeyi teklif etti, kadın onu kırmamak için kabul etti ve beraber kafeye oturdular.Birbirlerini tanımaya çalıştılar, çaylar geldi içerken neden kör olduğunu anlattı. İlk başlarda körlüğünü yadırgadığını ama daha sonraları yüreğindeki gözün açık olduğunu farkettiğini, bu yürek gözü ile yaşamayı öğrendiğini anlattı.Daha sonrada kadına yürek gözü kapalı olan bir kişinin öyküsünü anlatmaya başladı:
ALLAHIM! KONUŞ BENİMLE!
Bir gün bir adam ellerini açıp yalvardı: ’’Allahım! Konuş benimle! Tam o sırada bir çayırkuşu adamın bahçesinde en son şarkısını söylüyordu. Ama adam çayırkuşuna hiç kulak vermedi ve yakarmaya devam etti’’Allahım! Konuş benimle! ’’
Az sonra hava kapandı, gökgürültüsü ve şimşeklerle birlikte kuvvetli bir yağmur başladı. Fakat adam bunlara hiç aldırış etmedi, yakarmaya devam etti:’’Allahım! seni görmeme izin ver’’
O böyle yalvarırken, sağnak yağmur sona ermiş, güneş bütün ihtişamıyla ışıklarını adamın evine kadar taşımıştı.Fakat adam bu manzaraya aldırış bile etmedi.Her gün gördüğü bir şey değilmiydi bu?
Yalvarmaya devam etti adam: ’’Bana bir mucize göster Allahım!’’
B öyle yalvarırken, yakınlardaki evlerden birinden yeni doğmuş bir bebeğin ağlayışları geliyordu kulağına ama o bunu da farkedemedi.
Üzüntüsünden ağladı ağladı ağladı..............
Cevap ver bana Allahım! Burada olduğunu bilmemi sağla!
Tam o an, bir kelebek gelip adamın koluna konmuştu.Ama görmemekte, duymamakta, bilmemekte ısrar eden adam öbür eliyle kelebeyi iteleyip, kovaladı. Sonra da:’’Allahım! Neden neden bana bir cevap vermiyorsun?diye ağlayıp, yakarmaya devam etti.(Ravindre K)
Öykü bitmişti, kadın çok duygulandı, gerçekten dedi yürek gözü ne kadar önemli, istediğiniz kadar gözünüz açık olsun, değerleri görmedikten sonra neye yarar ki? Siz yürek gözünüzle öyle çok görüyorsunuz ki, dedi.
Vedalaşıp ayrıldılar. Kadın her sabah aynı saatte gelip uzaktan hep onun geçişini takip eder oldu.Artık yürek gözüylede yaşamayı öğrenmeye başlamıştı, bu huzuru hiç bir yerde bulamıyordu.’