İki gün öncesi sıcaklara aldanmıştık.Hemen üzerlerimize mahmurluk çökmüş,bazıla-
rımız da göbek ve göğüs şovuna erkenden başlamışlardı.Bugün ise havanın tekrar so-
ğuması ,insanlarımızı yanıltmıştı.Pazara gelenlerin üzerinde çoğunlukla hırka,kazak
gibi giysiler hala üzerlerinde.Bazıları da soğuğa aldırmadan "nasıl olsa yaz geldi" hava-
larında...
Bugün çarşamba pazar yeri "Harbiş 5 " teyiz.Benim sağımdaki pazarcı arkadaş,bileme-
diğim nedenle gelmeyince tezgahımı,onun yerine kurdum.Benim yerim,lagorun üzerine
geldiğinden hiç olmazsa bu haftalık bari "kokulardan" kurtulmayı düşünmüştüm.
Tezgahı kurarken kısa boylu bir arkadaş yanıma yanaştı.Konuşmasından azari türkle-
rinden olduğu anlaşılıyor.
"-Nerelisin?
"-Kars’lıyım"
İleriki zamanlarda yaptığı sohbette Kafkas boylarından gelen(dedeleri) Türkmen boylarındanmış.Pencere camı,araba camı sileceklerinden satacakmış.Tahtası,demirleri falan yokmuş.Neyse ihtiyaçlarını karşıladım.(arabam büyük olduğu için,fazla malzemem
her zaman mevcut.)Yanımda bir metrelik yere ,tezgahını açtı.

Bu sırada "karalamalar " diye yazdığım günlüklerimden birinde belirttiğim kadın,geldi.O da
tezgah açacak.Kendisi daha önce de belittiğim gibi kanser hastalığına yakalanmış.Kadının
yılmadan;yapmış olduğu mücadele azmine hayran kaldığımı belirtmiştim.Kadının yanında
yardımcı olarak erkek yeğeni var.Değişik modellerde eşarp ve bayan iç çamaşırlarından
satıyor.Tezgahını kurduktan sonra koyu bir sohbete daldık.Ben de zaten çoktandır bu du-
rumu bekliyordum.Birden bire iletişim kurmak hoş olmuyordu.Zaten kendileriyle de yavaş
yavaş dost olmuştuk.Aşağı yukarı bir ayı geçkin pazardan dolayı yakınlaşmamız olmuştu.
Şimdi daha rahattık.Ben özellikle "kanser " hastalığının içeriğini merak ediyordum.
Yan yanayız.Arada hanım da sohbetimize katılıyor.Kadın,kısa bir sürede hayat hikayesi-
ni anlatıverdi.Nihayetinde rahatlamıştı.Demek ki,O’ nun da rahatlamaya ihtiyacı vardı.
Çok sevecen davranmıştım.Yüzü,zaman zaman gülüyordu.Yalnızlık hissini yırtmaya çalış-
tım.Kendine daha bir güven geldi.O arada yarı mahcubiyet içerisinde ,
"-Biliyor musun,ben saçlarımı kestirdim.Zaten doktor,"-Saçların dökülecek.Onlar,seni terk etmeden,sen onları terk et ."demişti.Bakıyım demeye kalmadan, O başındaki eşarbı çoktan
çıkarmıştı bile...
"-Çok güzel yakışmış.Böyle daha güzelsin.."
"-Çok sağol abi."
Sonra nasıl olduysa edebi konulardan açıldı.Hastanede ilk yattığı zamanlardan bahsetti.
Şiirler,yazdığını söyledi.Yüzaltmış beş şiiri varmış.En çok da hastalığının ilk zamanlarında
umutsuzca boğuşurken gece yarılarında ilham gelince şiirlerini yazarmış.İlgim biraz daha
artmaya başlamıştı.Şiirlerini,"Edebiyat Defterinde" kendi adı altında yayınlatacağımı söy-
ledim.Sevindi.
"-Şiirlerimi,çalmazsın değil mi abi .." dedi.Belliki yarası sadece "kanser" değildi.
"-Çaldılar mı,yoksa ?" dedim.
"-Çaldılar" dedi.Şöyle bir düşündüm.Kadıncağız,hastalığından çok şiirlerini düşünüyordu.
Artık hastalığı ile barışıktı.Pek umursamıyor gözüküyordu.Şiirlerine kendi adına Edebiyat
Defterinde yayımlatacağımı söyleyince.
"-Abi,belki bana inanmazlar.Resmimi çek de gönder.O zaman belki bana hak verirler."
Resmini çektim.Bu arada çok duygulanmıştım.Ağlamamak için kendimi zor tuttum.
Bir tarafta geçim derdinde olan bir kadın.Diğer tarafta hastalığı ile savaşımı..Bunların
hepsini de hiçe sayıp vazgeçemediği "şiirleri"düşündürücüydü...

Yorumcu arkadaşlardan gelecek istek üzerine resimdeki arkadaşın şiirlerini ara ara sizlere ulaştırmak isterim..
(Hayat hikayesini de ileriki günlerde kaleme alacağım.)

Ayhan SARIKAYA