Neden hersey beni buluyor? Neden bu kadar şansizim…Neden hep mutsuzum?
Ayni nedenlerin gölgesine gizlenerek ,ayni zabıtları tutarak, yasamimiza hapis olan bu sorular mesru muydu hayatimizin icerisinde…….?

Hep öteki benimizin zikrettigi ,kendi kabugumuzun icinde, gizledigimiz benin doğruladığı, zorba bir direnisin, yanliş konaklamasiyla sürdürdüğümüz, bu yolculukta doğrularimizi nerelere gizlemişiz ki bulamiyoruz….

itirazin en keskini yaşayan biz, kendi ellerimizle emziririyoruz uzayip giden gölgelerimizi.Önce,büyütüyoruz hüsranin kuyusunda…
Sonra, dilsizleşlestiriyoruz,ödülsüz yaşamin kıyısında , körebe oynayan cocuklar gibi …bu hayatin mesrebi, bana uygun değilmiş, demenin hüznü,hayattan kopmanin mahcubiyetiyle…

Yaşamin rotalarından, kalbimizin hücrelerine kadar, dokunan bu sızıyla, yarim kalmiş hayatin müsvettisini yaşarcasina,yıldızların her ısıltısını mahseri karanlığa gömercesine ,yaşamin kiyisindan tebessüm ediyoruz en cok da hatalarin ,gölgesin deki tokata hayıflanarak…

Böyle dizginsiz, böyle emelsiz,böylesine ele avuca gelmeyen bu ruhu, ne kadar özgür birakabilir ki insan…dünün gölgelerini soyutlayarak,yarinin aydinligina, nasil kavusabilir ki…benin icinde ki, öteki bene yenik düserken,icindeki yangina nasil dur diyebilir ki…

Hep bir serzeniş, hep bir sucu ya başkalarinda arama,ya da kadere bağlarken….enbüyük sorgu meleklerinin gene kendisi olabileceğini,yaşami yaradanı sorgulamak yerine, kendi gafletin icinde uyanikken, uyamasini nasil sorgulayabiliriz ki…

Dilimiz kalbimize yapismamisken,basimizi kumlara gömmüsken, kendi gafletimizin icinde uyur kalmisken…

Uyan;koskoca ömrümün icinde hapsettigim, dünün hatirina bugünümü yok ettigim gafletim…

Uyan, cünkü; kötü ruya görmektesin..Kök saldıgın, tüm gölgelerinle mahcubuz simdi gerceklerin gölgesinde,uyan geciyor zaman, uyan, uyan bak su akiyor cizgisinde…biz ise kosuyoruz suyun gölgesinde…,

Hadi yeter artik ,dünün küsmüşlüğü, yarinin suskunluğu,akan nehirlerin yetim kalmişligi….rengarenk tebessümler askina…uyan...!

Taze meyvelerin olgunluğuna, mayalayalim, hayatimizin sükürlerini…
Biraktigimiz yerden degsin hayata, önce kalbimiz..
İnsin gözkapaklarina , hayatin parlayan ekseni….gafletin icinde, uyumadığını gösterecek kadar, cömert,hayatin karsisinda, dimdik duracak kadar vakur…..