Uçabileceği düşüncesi,kendini bilene kadar sürdü.Oysa taaaaaa........doğduğunda kırmışlardı kanadını.Yinede o hep uçmayı denedi,Hatta bir keresinde epeyce yol almıştıda,bu ikinci kanadı kırılıncaya kadar sürdü.İkinci kanadınıda kırmışlardı.Anlayamıyordu,yada anlatmıyorlardı.neden diyordu neden neden
uçmama izin vermiyorlar?kim bunlar,ne istiyorlar.Hangi çağdaydık,geçmişmiydi,gelecekmiydi,şimdiki zamanmıydı bilmiyorum.belkide hep çağlar aynıydı,evet evet öyle olmalı.
Birden kafesimi kilitlemeliyim,o zaman kıramazlar kanadımı dedi................
Çare değildi bu,zaten özgürce uçmak istiyordu,kafes çözüm olamazdı.çaresizdi,yalnızdı kimsesizdi............karşısında koskoca yığınlar vardı baş edemezdi.
Öyleyse kendimi kendi gökyüzümde kaybederim bende dedi,kırık kanatlarıyla uzaklaşa bildiği kadar uzaklaştı..........................



13.04.2009 saat:15.49