Küçük bir çocuktum
top oynadım -ip atladım

annemin sözlerine kulak verdim

ama her dediğini yapmadım

uzaklara gitme dedi

gittim

kaybolmadım ama

yapma dedi

yaptım

cesaretliydim çünkü

koşma dedi

koştum

düştüğümde kalkmasını bildim çünkü

okula başladım derslerime sarıldım

hayat bilgisini sevdim en çok da

öğrenmeliydim bu hayatın sırrını

sonra ortaokul da

fen bilgisini sevdim

dağ vardı taş vardı canlılar vardı

fizik, kimya, biyoloji

liseye geldik

bir dal seçin kendinize sayısal ya da sözel

o dalda yetiştirin kendinizi dediler

okulu kolay yoldan bitirmek isteyenler sözel seçsin

sayısal zordur dedi büyüklerimiz ve öğretmenlerimiz hep

sayısal seçtim ben

zor olanı seçtim

zor olanı geçersem başarılı olacağıma inandım bu hayatta

o günden sonra da hep yükseklerde oldu gözüm

başarı ile geçtim derslerimi, btirdim okulumu

kendi değerimi kendim bildim önce

yüksek okul sevdasına kaptırdım kendimi

hemen her istediği olmuyormuş insanın

o zaman öğrendim umut etmeyi

ümitlerimi canlı tutmayı

sancılarım oldu acılar çektim çok

oturdum çalıştım deliler gibi, elimden geleni ardıma koymadım

kendi şehrimde

Anadolu Üniversitesi İktisat okudum

Oysa çok hayallerim vardı

başka bir şehirde hayatımı kazanacaktım

kendi dünyamı kuracaktım.

Hayırlısı bu şehir de okumakmış

Sonra anladım bunu

Şehir dışında mühendislik okuyan iyi bölümler okuyan arkadaşlarım

Kendi şehirlerine döndüklerinde

Çevreleri kayboldu, Aşkları bitti, İş bulamadılar; sonları iyi olmadı

Bense attığım adımlarımla koşmaya başladım

Arkadaşlarımı, dostlarımı, sevdalarımı, aşklarımı

Ayrıştırdım kendi içimde

büyüdüm

yalnızlığımı sever oldum her geçen gün

çünkü mücadelem büyük oldu

yalnız başıma göğüsledim sancılarımı

örnek olmadı kimse bana yardımcı da olmadı

bu kız yalnız kimsesi de yok bize bir şey olsa sözleri vurdu hep

kamçı oldu sırtıma

işte o zaman omuzlarımda hissettim hayatın yükünü

kaldıramıyacağımı sandım

çok ağır geldi

hem derslerime gittim, hem para kazandım %30’u gibi az paralara

öldürdüm kendimi

sıcacık yatağımı bırakıp,

aşklarımı erteleyip akşamlara…

gençliğim yitti –gitti

olsun ama pişman değilim

kendi yaşamımı kurdum

kimsenin söz hakkı yok şimdi

Mesai saatlerim belli, işime gidiyor-geliyorum

Kendi arabamı aldım (alın terimle)

arabamı kullanıyorum benzin almaya param varsa yoksa yürüyorum önemli değil

sonra laptop aldım çünkü bana bilgisayar almadı ailem hep ihtiyaç değil de lüx geldi onlara bu alet

oysa ihtiyaç bence iletişim aracı

tatilime gidiyorum kendim kiminle istersem

kendi özelime vakit ayırabiliyorum toplum ne der demeden

insanların doğruları ve yanlışları ilgilendirmiyor beni

benim için doğru olduğuna inandığımda yaşıyorum

sonuna kadar savaşmasını öğrendim sevgim için

bir zamanlar bunu yapamadım

o yüzden şimdi sevdiğim insanın değerini biliyorum

kaybetmeyi göze almıyorum imkansız olsa bile

eş diye birini seçemedim henüz kendime

yaşın geçiyor diyorlar

o kimseyi beğenmiyor diyorlar

her şey duyuyorum ama

kanmak istemiyorum topluma nasıl olsa bir evlilik yapmayacağım

beni her anlamda yalnızlığımdan kurtarabilecek

kendi dünyasına alabilecek bir insan diliyorum.

En önemli zamanlarda başımı dayayabileceksem

Bana aile huzurunu verebilecekse

Özgürlüğümü elimden almadan sevebilecekse

Eminim ki

Düşmanlarıma güldürmeyeceğim kendimi

Bu anlamda da tutarlı bir evlilik yapacağım

Bir oğlum olacak

Hasta olduğunda kendim kullanarak arabamı götüreceğim onu hastaneye saat kaç olursa olsun

Birlikte gideceğiz parka beraber yorulacağız

Ben götüreceğim onu akşam işimden gelince parka

Onun için bir sünnet partisi vereceğim

Özel okula göndereceğim

Daha çocukken hissetmeli değerli olduğunu

Başarıyı o yaşlarda öğrenmeli

Sevgiyle kucaklandı mı

Sevgiyi öğrenecek

Korkmayacak sevmekten

Ben korktum çünkü sevmekten

Zarar vermesinler sana kızım sever gibi yapıp dediler

Sevgiden zarar gelmez anne demeyi ben çok sonra öğrendim

Sevmek dir yaşamak

Sevilmektir

Biraz da bu yüzden yalnızım şimdi ben

Ama olsun

Hiç öyle hisettmiyorum kendimi

Yalnızlığımı paylaşan gerçek dost yüzler

Doğrularımla ve yanlışlarımla, beni kabul eden yürekler var

Hepiniz sağolun

Benim gibi sizlerde ayakta güçlü olun hep.

Demek ki Allah kimseyi çaresiz bırakmıyor bu dünya da

Hiç tanımadığım, ummadığım insanlar yaşamıma destek oluyor farkına varmadan

Korkularım vardı önceden şimdi ise büyük bir inancım

beni ayakta tutan güç belki de o yaradanın gücü

bilmiyorum…


HÜLYA BAYAZLAR