BİR MEKTUP

Buruk bir ses tonu eğik bir baş ve kederli bir yürekle titrek dudaklarımın arasından süzülen durgun bir nehrin bir damlası gibi, öylece sana dalıp hasretini çekiyorum.
Çoğu zaman gelgitlerimin boyunduruğu altına giren aklımın ve zihnimin kalbime verdiği etkiyle ve en olmaz anlarımda irademi bir kenara bırakıp sana karşı açık ve seçik bir duyguyla mahzunlaşıveriyorum ve sen anlıyorsun seni ne çok özlediğimi
Bariz bir yürek ürpertisiyle, bıçkın bir delikanlı gibi haykırıp bütün boğuntularımı anız alevinin durdurulmaz dumanı gibi salıvermek istiyorum gökyüzüne. Tam da o zaman içimde bir sızı acıtıyor. Bağlama’nın en ince teline vurulan mızrabın sanki tele değil de kalbimin en hassas damarlarına vurduğunu hissedip o sızıyı duyuyorum ve ben seni seviyorum.
Ay yüzüne bir dudak, ak alnına bir selamla avuçlarının içine binlerce gül yaprağını doldurup haysiyetle sana bakmak, şerefle sana dalmak ve huzurla sana uyumak istiyorum ve yine söylüyorum ben seni namusum gibi seviyorum…
Garip bir keşke hüznüyle, bütün benliğimi yargılayıp, hani diyorum; bir hayatta bin dalga üst üste vurmasaydı, vurmasaydı da ben yalnızca sana yaşasaydım…
Karanlık gecenin en ıssız, en sessiz ve en buhranı içinde oluşlarım beni sana ya da seni bana getirmeyecek belki ama benim sana en yaklaştığım; o gözlerimdeki damlacıkların yanaklarıma indiği anda olduğunu biliyorum. Ve ben seni en çok o zaman özlüyorum hem de garip bir hüzün ve garip bir huzur içinde. Hiç pişman değilim, yasaklanmış nice sevdanın bir tanesi de benim ki olmuş, sevdiğime karşı bir milyon haram içinde olsam da seni seviyorum hem de alnına çakar gibi kurşunu pişmanlık duygusunun…
Onlarca hasret şiiri yazdı kalemim yüreğimin içinde tonlarca yangın çırası gibi bir milyon mısra, seni sevdiğim kadar sana hasretim… Ve bıkmadan usanmadan hem de hiç utanmadan söylüyorum seni seviyorum…
Muhakkak aşkımın, Rabbimden başka yegâne tanığı, sanığı ben olsam da bu sevdanın sebebi de inan o senin peri kızı gibi bakan, gözlerin. Hiç mi necaset görmedin, ey haram lokma kursağına düşmemiş ananın kızı, nasılda pırıl pırılsın nasılda narin, hem de ölümüne sevdim seni ey nur yüzlü yârim.
Yargılayıp asma beni, ben zaten sevdanın en acı halleriyle ağırlaştırılmış müebbet yemişim. Ceza dediğinde nedir ki, ben aşkımın son perdesinde sensiz bir ömürle yaşamaya mahkûm bir yürekle seni sevmişim…

Bekir ALPARS