Ağlamaktan yoruldu gözlerim...

Ne olur mevsime düşen cemreler ve tomurcuklanıp çiçeğe dönüşen dallar adına gül artık...

Sabahın erken saatleri ve dilimde gül deyişim... Burnumda gül kokusu... Gecelere sığmayan hüzünleri gündüzlerin potasında eriteceğim diye selamladım şafağı!

Bu ilk sensiz baharım değil biliyorsun ve ikincisi olmakla da kalmayacak. Daha kaç bahar karşılarım sensiz? Bilmiyorum! Gecenin en kuytusunda, seni saklamaktan yorulsam da, aydınlıklar bile dinlenmeme imkân vermiyor ve yokluğun ağır bir yük olmuş olsa da.

Karanlığı gecelerden toplamak, biriktirmek ve gündüzlere serpiştirmek, yok etmese de var olanı... Gördüm, sevdim, yaşadım ve anladım. Sanırım artık yaşananlarla devam etme zamanım sevgili anladım.

Baktım ki ölümün ardından herkes ağlıyor. Bir ilk yapalım dedim yüreğime. Biz onu hiç ölmemiş sayalım ve gülelim. Sen hangi yanımı öldürmüştün, ya da ben hangi yanını unuttum ve karar verdim, yokluğunda senin ben de benim sen de öldürdüklerime can vereceğim! Bu baharın renkleri ile boyayacağım hepsini. Bir cesedin resmi asla olmayacak bu yaşanmışlıkta. Bakma dizlerimin titrediğine sen. Korkudan değil o sadece heyecanımın yansıması! Yılgınlığımı yendim bu sabah ve haykırıyorum "ey şer-i vesveselerin gölgesi". Gözlerimdeki güneşe gücün yetmeyecek ve yok olacaksın.

Ben bir yok oluyor, bir var oluyordum. Yokluğum "faili meçhul"lere yazılıyor, varlığım ise, meçhulün failini aramakla geçiyordu ya...

Artık ne meçhul var ne faili. Ben başkaldırdım, baharda çiçeklenen dallar misali, ben başkaldırdım. Dağları delen Ferhat, çölleri aşan Mecnun, ateşi ehlileştiren Kerem misali...

Ben başkaldırdım ve artık sevdamı sensizliğe haykırıyorum sevgili. Pılısnı pırtısını toplayıp gidenlere inat, kalacağım zamanın en ortasında. Eksileri sildim, benim bakışlarım olacak bütün sevinçlerin artısında. Zaman mefhumunun efendisi olacak, bu yeni ömrün başlangıcı, bu sabah müjdelerle doluyum inan bana. İşte bundan dizlerimin titremesi...

Bir bedende, bin duygu, bir ruhta bin heyecan var ey sevgili... Şimdi, sende olduğun yerde güneşe dön gözlerini ve sadece gülümse.

Bil ki bu yazı, sensiz ikinci baharın resmi değil, seninle sensiz yaşayacağım tüm baharların resmi. Ben kara kışları yendim sevgili. Sendin ve hep sen olacaksın bundan sonra bütün baharlarımın ismi.

Biliyor musun sevgili; "Bakışlarını derlemekmiş en iyi yaptığım şey, onlar şimdi cemre düşürüyor yokluğuna ve kaç bahar yaşıyorum gözlerimde kalan bakışlarınla...Haydi, sen de beni düşün kalma kara kışlara"

Beni sevdiğini bilmesem bile
Seni sevdiğimi biliyorum sevgili...

İHSAN TURHAN