Tam bir yıl oldu seninle merhabalaşmamış.İçimden geçen,sormaya yıllardır cesaret edemediğim ama emin olduğum (o soruyu) sorduğum tamda bugündü. Yine yağmur yağıyor yine hüzün kokuyordu ilkbahar.Çok mücadele ettim kendimle, neden sorduğumu anlayamadığım gibi ,neden yürütmeye çabaladığımıda anlayamadım.Sen çok dürüsttün başlarda esip gürlüyordun yaparım, ederim ben durdurmak için çoşkunu, kelimelerimle baskı yapıyordum.Sen çağladıkca korkuyordum senden..görmek istedim gözlerimle emin olmak istedim senden yanına kadar geldim kal diyordun pervazsızca düşünmeden, hiç bir şeyi ama olamazdı ki ,herkezin bir yolu vardı ,nasıl değişirdi bu yazılan yazgı.Kendime verdiğim sözlerin hiçbirini tutamadığımı farkettim sonra, fırsat kolluyordum arayabilmek için, sesinin çoşkusunda kaybolmak istiyordum ,kendi kendime yapma dediklerimin hepsini ben yapmaya başladım. Bu seferde kendimden korktum.Ben telefonu kapatsamda senle konuşmaya devam ettim ,herşeyimi sana anlatmaya devam ettim ,sen çoğunu duymadın ama ben bulutlarla sana yolladım.Kendimi hep suçladım ne oluyorsun dur dedikçe çalan bir şarkıyla koptum dağıldım.Diyeceksin ki hala anlayamadın çözemedin kendini evet ne seninle yapabiliyorum nede sensiz koskoca bir yıl hep kendimle hesaplaşmalarımla geçti.daha ne kadar sürer belli değil .