Noktasız Yaşayamam

gözyaşlarım bitti sanma...
her yürek atışında dökülür sesizce içten içe ne seni anar yüreğim ne sensiz yaşar her daim sensizliğin ortasında dokunur kalemim yüreğime. ortasında durur hayatın ne yöne gitse bilir ki heryerde sen varsındır. dokunamaz olmadık yüreklere. giremez. girmez... yaşamımda döktüğüm onca gözyaşlarımın her birinin hesabını hangi yürek kanattı bildirmez. söylemez. söylesede dinlemez yüreğim kanamaya alışmıştır bir kere. kaç yangından kaçsamda her adımda sana yaklaşırım... noktalarım hayatımdaki her daim acıları gözyaşları ama bir tek seni bulamam yanı basımda... kime derim kime sorarım nerdedir ne yapıyordur diye. hani her bahar kapımı çalacaktı yüreğin. sözlerinle mahvettiğin hayatıma dokunacaktı baharın masumiyeti ile. her bahar yeniden tutunacaktı hayata... sensizliğin ortasında kendini bulmuşlukla yaşayacaktı... kim derdi ki unutulan güzelim yılların acısını bir damla gözyaşı silcek diye. inanmadım. inandıramadım yüreğime. kalem kağıt ile savaştım sana özlemini dile getirmesin diye. ama her kalem seni her kağıt beni betimledi. sensizlikte...

dokunma artık dedim kaleme... dokunma ki acımasın yürek yaran. kime dedim kim dedi hala bilmemmmm...

ben her kalemde kendimi sensizliği yazarken buldummm... bitti dedim sen geldin ve oturdun baş köşeye... kalemle dans edercesine kağıt noktaları bir bir döktü üzerine... noktasız yaşamam dedi ve bir nokta ile son buldu...


Yaralı Yurek
06.04.2009
00:42